Arnhemse Avonturen 18

Arnhemse Avonturen 18
De donkere dagen voor Kerst zijn dit jaar voornamelijk nat en guur. Net zo guur als het nieuws dat de Arabische lente ons telkens brengt. Ik vind het eerder de Arabische herfst als ik de beelden zie.
Wie herinnert zich niet de gesmoorde protesten in Iran en de vreselijke gevolgen daarvan.
Of kijk eens naar de ontwikkelingen in Syrie. Daar schat de VN het dodental nu al op meer dan 5000. Een leger dat op zijn eigen mensen schiet. Voor mij als ex-militair iets onbegrijpelijks.
Elke keer zijn de beelden nog sprekender.
Laatst de beelden van afranselen van een jonge vrouw in Cairo Egypte. Bewusteloos op de grond en dan maar doorslaan en schoppen. Door agenten! Nee respect, echte beschaving, een echte lente.
We horen het almaar. Islam is vrede. Ja, ja. Geef mij onze kerstgedachte maar.
Maar, dicht bij huis, fronsen we deze dagen de wenkbrauwen ook wel eens. Ik loop tegenwoordig vaak langs het gemeentehuis in Arnhem. Vorige week nog te zien in het landelijk journaal. Bij de NOS. Het Raadslid van Meurs was veroordeeld voor het in bezit hebben van kinderporno, had zijn straf uitgezeten en wilde zijn plek in de Raad weer innemen. Consternatie alom. Ik begrijp dat enigszins.
Los van het feit dat hij zijn straf heeft uitgezeten. Het voelt gewoon niet goed.
Maar stel dat die van Meurs lid was geweest van de VVD. Zou de NOS dat direct vermeld hebben?
Ja he? Dat verwachten we wel van onze objectieve nieuwsgaarders.
Maar dat was niet zo. Hij was van 1982 tot 1990 wethouder in Arnhem voor de PvdA. Daar bleef het in Hilversum heel erg stil over. Niet bij Mathijs, niet bij P&W, niet in Nieuwsuur.
Ik zal wel een heel achterdochtig karakter hebben, als mij dat zo opvalt.
Enfin, dan maar terug naar mijn eigen “Arnhemse”.
Maandag 12 december stuur ik naar Hengelo. Daar heeft de RONA (Regionaal Overleg Noordelijke Aftakking) een symposium georganiseerd in het gemeentehuis. In het Programma Hoogfrequent Spoor (PHS) heeft de regering bepaald dat in de randstad treinen veel frequenter moeten rijden, zodat personeelsvervoer “zonder spoorboekje”, mogelijk wordt. Daardoor moet veel meer goederen vervoer over andere (lees nieuwe) spoorlijnen lopen. Een van de plannen behelst veel meer treinen met containers over de IJssellijn via Zutphen naar Bentheim. Daar zijn veel protesten over.
Deze avond leert mij veel over het traject, de geluids- en trilbelasting en de verhouding met weg- en watervervoer. De in het panel aanwezige wethouders uit Hengelo en Enschede zijn beiden van de PvdA en hebben een lastige avond.
Volgens mij hebben we in Nederland, als we onze welvaart vast willen houden, weinig keuze.
We zullen nu al moeten inspelen op de groeiende vervoersbehoefte. Maar het belang van bewoners wordt mij die avond wel een stuk duidelijker. Pure winst.
Woensdag 14 december, Statendag. Vroeg naar Arnhem. Om 9 uur start onze voorbereidende fractie. Er zijn veel protesten in het HdP. Er worden petities overhandigd en de tribunes zitten mutjevol met mensen, spandoeken en protestborden. We zullen o.m. besluiten moeten nemen over het natuurakkoord van Staatssecretaris Bleker en het Gelders sociaal profiel. Daar komt men voor.
Vooral voor onze coalitiepartners PvdA en D66 is het lastig. Bleker steunen, is ons kabinet steunen.
En ook de bezuinigingen in het sociaal profiel zijn noodzakelijk, maar doen vooral hen politiek pijn. Maar onze provinciale coalitie houdt moeiteloos stand. Vorige maand moesten wij, als VVD, stevig slikken. Nu ligt die gevoelige bal in de andere hoek. Zo gaat dat, als de verhoudingen goed zijn.
De besluiten worden zonder noemenswaardige aanpassingen aanvaard. Een stap vooruit.
Aansluitend houden we ons kerstdiner. Omdat we ook de subsidie (300 euro) voor de “Bond tegen het vloeken” hebben wegbezuinigd, houden we een spontane inzameling. Die brengt nog een mooie 316 euro op. Een jaarbijdrage voor de Bond. Helpt de pijn verzachten.
De volgende dag ga ik vroeg op weg naar het Mercure hotel in Deventer. Daar heb ik samen met Anja Prins een aantal afspraken. Eerst een sessie over “Zero emission” busvervoer. Het wordt een enthousiast verhaal over de mogelijkheden van aandrijving op basis van waterstof. Het levert in ieder geval veel leesstof op voor de Kerstdagen.
Aansluitend hebben we afgesproken met een aantal VVD collegae uit Overijssel. Samen zijn we sterker, is het motto. En elkaar onderling periodiek bijpraten en informeren, is het begin daarvan.
In de agenda hadden we daar een uurtje voor uitgetrokken, maar het worden er een aantal. Dat is vaak een teken dat de sessie een nuttige was. Dat was deze zeker. Netwerk uitgebreid en veel van elkaar opgestoken. Ik rij, in het begin van de middag, met een goed gevoel terug naar huis.
Die avond nog het jaarlijkse Kerstdiner van de Officiersmess Kamp Holterhoek. Weer de jaarlijkse gelegenheid om het uniform te dragen. Ik wordt gebracht en gehaald. Op zich een prima regeling. Maar ook een gevaarlijke. Dat blijkt weer eens.
Het wordt “aan mijn tafeltje” veel te gezellig. Oude tijden leven weer op. Maar de gevolgen van de regelmatig gebrachte (en genuttigde) vloeibare versnaperingen zullen mij nog dagen achtervolgen.
Ach, eigen schuld, dikke bult.
Vooral de volgende dag ben ik dus nog wat brak als de agenda een Euregio symposium in Steinfurt vermeld. Het belang van de Oost – West verkeercorridors is het onderwerp.
Dat wordt op de heenweg direct duidelijk. Er blijkt druk te worden gewerkt aan de B54. Althans dat blijkt als ik er, samen met vele anderen, overheen tracht te rijden. Uiteindelijk doe ik 90 minuten over een klein stukje B54. Ik haal mijn geplande entree dus duidelijk niet. Maar dat doen bijna alle Nederlandse deelnemers gelukkig niet. Gedeelde smart is halve smart.
Leerzaam. Dat is mijn indruk van het symposium. Vooral de waarschuwing die het Duitse Euro parlementslid doet over het Twente-Mittelandkanaal moeten we oppikken. Dat sluit direct aan bij de avond in Hengelo over de IJssellijn. Er is veel Europees geld beschikbaar, wordt gezegd, maar dan moeten Nederland en Duitsland er wel om vragen.
Voor de rest valt mij op dat Overijssel sterk aanwezig is en Gelderland eigenlijk geheel niet.
De volgende maand moet ik daar maar eens wat aandacht voor vragen.
Verder gaan we nu twee weken Kerstreces vieren. Geen “buiten activiteiten’’, alleen een hoop leeswerk. En natuurlijk de feestdagen zelf.
Laat die voor alle lezers vredig en prettig zijn, laat 2012 U brengen wat U hoopt.

Ik wens U veel geluk, voorspoed maar bovenal gezondheid toe.
Tot over veertien dagen in januari 2012.
Chris van den Bos