Week 47 in Winterswijk e.o.

De 1001 Amsterdamse nachten van Fatima

Elke ochtend, als ik de krant opensla, verwacht ik weer een nieuw vers opgedoken schandaal rond PVV politici te vinden. Enerzijds lopen de onthullingen ook langzamerhand de spuigaten uit, maar anderzijds wordt het wel heel dik aangezet en wordt er ook wel heel gericht gezocht.
De omschrijvingen zijn ook niet erg objectief. Los van het feit dat bv. de Hr. Lucassen bij mij geen gevoelens van sympathie oproept, is de beschuldiging van ontucht natuurlijk civiele onzin.
De man heeft een gewone relatie gehad. Buiten de kazerne en van beide zijden geheel vrijwillig.
In de militaire wereld heet zo’n relatie tussen een meerdere en een minder, nu eenmaal ontucht. Maar de hele pers vind dat lekker bekken en doet het voorkomen als een soort misbruik.
Dat zoeken naar sensatie, dat bewust beschadigen, gaat mij wat ver.
Dan weer Hero Brinkman. 10 jaar terug afgedaan met een sanctie van 200 euro.
Laten we eerlijk zijn niet iets wat U of ik zouden doen, maar wel dus gewoon slechts een boete.
Er is geen rechter aan te pas gekomen.
Het (uiterst objectieve) programma Nieuwsuur besteedt er vervolgens bijna een half uur aan.
Er wordt zelfs een vakbondsvertegenwoordiger bijgehaald. Wat die hier mee te maken heeft?
Geen idee, U wel? Maar er kon tenminste goed naar negatieve uitlatingen gevist worden.
Laatst was Fred Teeven aan de beurt. Die heeft als vakantievierende puber, meer dan dertig jaar geleden, ooit enkele uren in een Spaanse cel gezeten.
Wat zegt U, lekker belangrijk? Kom nu, Fred is VVD, is dus rechts. Dat rechtvaardigt toch alles!

Nee, dan de aandacht die buiten de pot plassende linkse politici van onze media krijgen.
Wie kent Sam Pormes nog, 1e kamerlid van Groen Links, vertrokken nadat (o.m.) duidelijk werd dat hij bij een schietpartij op de politie was betrokken.
Of Tara Singh Varma, ook zo’n cabaretier van linkse huize. Volledig de weg kwijt en schijnt nu ergens in Amsterdam belegde broodjes te verkopen.
Dan schiet de naam Wynand Duyvendak mij te binnen. Ik vraag mij af waarom? Ik heb geen idee.
RaRa, wat zou die toch gedaan hebben om mijn aandacht te verdienen.
Voor Guusje ter Dorst had de rechter geen tijd, voor Jan Pronk was geen paaltje veilig.
Het zijn er maar een paar die mij zo te binnen schieten, nietwaar Sam?

Maar dan Fatima Elatik. Voorzitter van een Amsterdamse deelraad. Kampioen belastingverdamper.
Als je leest wat deze dame heeft gepresteerd en hoe de mantel der socialistische liefde over haar hoofdje wordt gevleid, wordt deze liberaal even heel stil.
Meer dan 30 miljoen garantie verzwegen, poenerig doen bij Sail (met belastinggeld natuurlijk), als enige een “auto van de zaak” (waar niemand iets van wist), dure taxiritten naar spreekbeurten.
Het is de derde wereld in het Mokumse. De bananenrepubliek aan de Amstel.
Alhoewel de verhalen die wij (soms) in de media kunnen lezen over andere stadsdeelraadsleden (gek genoeg altijd van socialistische huize) hier een soort lokale traditie doen vermoeden.
Ik heb vanaf dag 1 dat ik deze dame op TV zag, mijn twijfels over haar gehad.
Grote mond en puur door gebrek aan gewicht boven komen drijven, was mijn eerste conclusie.
Stel, haar naam was Jannie Jansen geweest, geboren in Alkmaar. Was zij dan ooit opgeklommen in de linkse rangen? Waren deze ongeloofwaardige daden haar dan ook vergeven?
Of zou haar status als moslima daar niet “een beetje” debet aan zijn?
Ach, we zullen het nooit weten. Tenslotte is zij geen lid van een rechtse partij. Geen reden voor Nieuwsuur om daar een stevige uitzending aan te weiden. Niet in eigen bed plassen, nietwaar?
Nee voor deze dame zijn haar 1001 politieke nachten aan de Amstel nog lang niet voorbij vrees ik.
Chris van den Bos

Week 45 in Winterswijk e.o.

Autumn leaves.
Autumn leaves, het enige nummer dat goed bij dit jaargetijde past.
De tijd van natte kou, kommer, kwel en zompige mist.
En bockbier, dat dan weer wel.
Zouden er mensen zijn die dit weer prettig vinden? Fabrikanten van antidepressiva, daar kan ik mij dat van voorstellen. Jongens wat deprimerend al die regen. Dan maar weer een blogje schrijven.

Nu ben ik geen fan van Yoep van ’t Hek. Ik vind dat een, wat behoorlijk uitgezakt, midlife crisis figuur met veel te veel eigendunk en te veel goedkope humor ten koste van anderen.
Maar zijn verhaal laatst over T-mobile? Ja daar heb ik gevoel bij.
En wel uit eigen ervaring. In mijn geval met Tele2 dan.
6 juni kreeg ik een brief van de Heren Tele2. Hun netwerk in het buitengebied van Winterswijk was verouderd en niet langer rendabel, vonden ze. Daar ga je dan als trouwe klant.
Of ik binnen drie maanden maar een andere provider wilde zoeken. Dus doe je dat.
Daarom snel een overeenkomt met XS4all afgesloten. En op 19 juli was het zover.
Tele2 was afgesloten en XS4all spuwde ADSL-bitjes uit de telefoonlijn.
Wijs geworden door eerdere ervaringen had ik ook schriftelijk opgezegd en een schriftelijke bevestiging aan Tele2 gevraagd.
Parbleu, die kreeg ik! Vanaf 19 juli was ik afgesloten en zou de facturering stoppen.
Dat schreven ze tenminste in een brief.
Maar wat kreeg ik eind augustus? Jawel, de rekening van hun diensten over augustus.
Slimme jongens daar bij Tele2. Bij problemen kun je op hun site met een computer chatten.
Dat is leuk, alleen het standaard antwoord is Dit begrijp ik niet, probeer het opnieuw!
Na een paar minuten is dat niet langer leuk. Dus een nette brief naar Tele2. Alles uitgelegd.
Resultaat van die brief? Te verwachten: geen enkele reactie.
Later wel een nieuwe rekening met extra kosten. Verder niets. Slimme jongens daar bij Tele2.
Dan maar weer een brief naar Tele2. Opnieuw uitgelegd, zelfs de eerste brief erbij.
Resultaat? Een brief terug!! Ja echt, er kwam een reactie.
Niet van Tele2 natuurlijk, maar van een incassobureau uit Den Haag.
De oorspronkelijke rekening is nu vier keer zo hoog! Slimme jongens daar bij Tele2!
Maar dit bureau noemt in de brief tenminste een telefoonnummer.
Dus snel gebeld. Bellen ja, dat gaat wel snel. Met iemand spreken niet.
Twintig minuten in de wacht gehangen totdat ik een alleraardigste dame aan de lijn kreeg.
Die had van alle voorgaande brieven natuurlijk nog nooit gehoord.
Maar, zij gaat Tele2 hiermee confronteren! Jawel, confronteren. Nu maar afwachten!
En dan blijft het dus ook nog herfst. Autumn leaves all over!

Dan nog even de echte wereld. Het Haagse schouwtoneel.
Daar wordt je momenteel ook niet vrolijk van. Mister Lucky Lucassen, zullen we maar zeggen.
The former horny sergeant.
De onderofficier die een basisprincipe van de militaire dienst niet wilde snappen.
Geen relaties door de rangen heen.
De afhankelijkheid en de gezagsverhoudingen laten dat terecht niet toe. Bovendien dient er altijd afstand tussen de rangen te blijven. Dat moet mister Lucky Lucassen heel goed geweten hebben.
Maar toch! Als het bloed lager dan het hoofd nodig is, wordt het denken wat lastig.
Gaat de PVV kruik nu al barsten, of slaagt de grote leider erin om dit te repareren.
Eerst leek het CDA de onzekere factor te zijn. Wordt het nu toch de PVV?
Het zou zo ongelofelijk zonde zijn als dit land daardoor dit kabinet zou moeten missen.

Allemaal dezelfde autumn leaves, all over again!
Chris van den Bos

Week 44 in Winterswijk e.o.

Goed gereedschap is het halve werk

Vorige week had ik het over de “dagen des oordeels” , de dagen waarop Winterswijk haar schulden moet gaan terugbetalen. In twee avonden moest de Raad de begroting voor 2011 vaststellen en erg vrolijk werd je niet van de inhoud daarvan.
Het is zo’ n beetje gelopen als ik had verwacht. Het voorgestelde dekkingsplan is, bijna ongewijzigd, vastgesteld en de gevolgen van de eerste ronde bezuinigen zullen langzaam voelbaar worden.
Een van de maatregelen is het verhogen van de OZB. Ik vind het een onevenwichtige maatregel. Slechts de helft van de bevolking wordt aangeslagen. Eigenaren van woningen en bedrijven betalen dit gelag. Huurders ontspringen zo die dans. Ook laat je onze inwoners opdraaien voor het beleid.
In de fractie heb ik mij daarom lang tegen de verhoging verzet. En als je iets niet wilt, moet je ook aangeven waar het geld dan wel vandaan komt. Daar had ik dus dekkingsvoorstellen voor bedacht.
Maar uiteindelijk vonden we elkaar. Dit is nu voor de VVD de maximale verhoging voor de komende periode geworden. En omdat ik verwacht dat de waardedaling van de panden de stijging van de tarieven zal nivelleren, heb ik mij bij de meerderheid neergelegd.

Tijdens de raadsvergadering krijg ik een paar onverwachte cadeautjes. De eerste is nog wel het meest onverwacht en raakt mij meer dan ik laat blijken.
Voor de vergadering raak ik in gesprek met wat toeschouwers en een vooraanstaand WB-lid.
De laatste vertrouwt me toe dat “de maakbare waarheid” hem in de politiek het meest stoort.
Maar als ik een ding durf te stellen, zegt hij, “is dat jij nooit een onwaarheid heb gesproken”.
Ik moet er van binnen van blozen. Het voelt inderdaad als een cadeau, zo’n opmerking van iemand die de afgelopen jaren geheel en van dichtbij heeft meegemaakt.
Het tweede cadeau komt uit de behandeling van de begroting zelf. Zowel op de eerste als tweede dag. Het gaat ineens om de betrouwbaarheid van onze ambtenaren. De Gelderlander maakt het zelfs tot kop van het artikel over onze begrotingsbehandeling.
Toen de VVD in de oppositie zat, was het “bon ton” om mij negatieve stemmingmakerij te verwijten.
Als nu blijkt dat zoiets zonder mij ook heel goed gaat, rehabiliteert dat wel een beetje.
Ook weer zo’n klein cadeautje dat van binnen een groot warm gevoel geeft.

Tijdens de behandeling verklaar ik de interruptie microfoon voor mij taboe. Ik heb zolang als fractievoorzitter in deze Raad gezeten, dat ik Johan op geen enkele wijze in de wielen wil rijden.
Hij krijgt mijn opmerkingen gefluisterd door en voor de rest hou ik mij stil.
Niet altijd makkelijk overigens.
Aan het einde van de twee dagen komt mijn derde en laatste cadeau. WB heeft vastgesteld dat de gemeente in zwaar financieel weer verkeerd en stelt, in een motie, een kerntakendiscussie voor.
Als VVD, wij hebben dat al eerder voorgesteld, kunnen wij ons daar dus prima in vinden. Maar wij stellen voor de aanbevelingen uit onze Nota schuldenpositie als een extra punt daarin op te nemen.
De gewijzigde motie wordt vervolgens Raadsbreed aangenomen.
Nu zullen tegenvallers in het eigen programma moeten worden opgelost (dus geen grepen in de reserve meer), gaan alle meevallers direct naar de schuld (kunnen dus niet “geparkeerd worden") en krijgen we voortaan klip en klaar te zien wat een investering ons kost.
Voor mij is dit iets waar ik al heel lang voor knok. Mijn derde cadeautje.

Onze wethouder krijgt zo prima gereedschap om aan het terugdringen van onze schulden te werken.
En, het is een oud gezegde, goed gereedschap is het halve werk.
Chris van den Bos