Rituele lijdensweg
Wat kunnen we iets eenvoudigs toch ingewikkeld maken. Neem de heisa over wel of niet verdoven voordat een dier geslacht wordt. Het lijkt zo logisch. Natuurlijk willen we het dierenleed, het lijden zoveel mogelijk beperken. Helemaal uitschakelen als dat kon, maar dat zal wel een utopie blijven.
We zijn omnivoren, we eten vlees. Dus slachten zal tot de dagelijkse praktijk blijven behoren.
Maar overal is vooruitgang. Vooral ook in de kennis die we verkrijgen over biologische processen. Over ons eigen lichaam en dat van andere levende wezens. We hebben de narcose uitgevonden en verder ontwikkeld. Gelukkig maar. Stelt U zich eens een operatie zonder verdoving voor. Onvoorstelbaar toch?
Dat idee is doorgevoerd naar wat we dieren aandoen. We spreken steeds meer over dierenwelzijn. We leggen dat ook in steeds meer voorschriften en wetten vast.
Maar dan gaan we praten over de praktijk van het onverdoofd slachten. Slachten door de halssnede.
Een mooi eufemisme voor de strot doorsnijden en langzaam doodbloeden. Pijn, stress en langzaam sterven. Waarom doen we dat in vredesnaam als het ook op een veel humanere manier kan?
Omdat enkele groepen mensen in ons land denken dat hun godsdienst dat voorschrijft?
Ik lees steeds meer dat daar helemaal geen teksten voor te vinden zijn in de Koran en de Thora.
Logisch ten tijde van het schrijven van deze boekwerken was het begrip verdoving geheel onbekend. Waarom luisteren we dan naar deze mensen. Waarom komt dat begrip godsdienstvrijheid er bij? Belachelijk. De bekende besnijdenis van jongetje’s doen we dat nu met of zonder verdoving?
Nee, we zijn alleen consequent heren als het ons zelf geen pijn doet?
In Nederland laten toch ook geen steniging toe omdat het in de Sharia voorkomt? Van een dief laten we de handen toch niet afhakken? Dat vinden we achterlijk. Wij hebben de verlichting gehad.
Waarom dan wel rekening houden met woestijntradities in ons moderne land. Ik kan er niet bij.
Ik kan er niet bij dat mensen die zich beschaafd noemen het nodig vinden om dieren onnodig te laten lijden. En ik kan er helemaal niet bij, dat Kamerleden daar überhaupt nog over moeten debatteren.
Voor mij is het simpel. Ik ben liberaal. Dat betekent dat mijn vrijheid ophoudt waar die van een ander begint. Dieren hebben niet dezelfde rechten als mensen. Logisch. Maar er bestaat wel dierenwelzijn.
M.a.w. als de vrijheid van mensen raakt aan dat dierenwelzijn, houdt dat eerste op. Dan kies ik er voor om dieren zo min mogelijk te laten lijden. Dat heet beschaving. Simpel toch?
En nu weet ik ook wel dat we alweer alleen maar praten over de zgn. aaibare dieren.
En weet ik ook wel dat ook verdoofd slachten nog allerlei ellende met zich brengt.
Maar ik hoor al die imams en rabbi’s altijd van alles beweren over de vrede en de liefde die van hun godsdienst uitgaat.
Schei dan eens uit met het verlangen van wreedheid voordat je vlees acceptabel vindt!
Breng die liefde dan ook eens in praktijk voor alles wat hun god geschapen heeft!
Maar bovenal, heren en dames in den Haag, luister gewoon naar de meerderheid van het Nederlandse volk en schaf die onzin van het rituele slachten af. Liefst vandaag nog!
Chris van den Bos
zaterdag 25 juni 2011
Arnhemse Avonturen 9
Arnhemse Avonturen 9 week 24 en 25
Mijn woordvoerderschap behelst economie en innovatie. Daarom is het logisch dat Oost NV en de onderliggende participatiemaatschappij, mijn belangstelling hebben. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met de directeur van Oost NV om eens kennis te maken en over de toekomst te praten.
Vooral de mogelijkheden met de Novio Tech Campus in Nijmegen hebben mijn belangstelling.
Het wordt een goed gesprek en levert een nuttige uitbreiding van het netwerk.
In de namiddag nog even snel naar Eibergen voor de laatste kroniek in de officiersmess voordat we allemaal worden geacht twee maanden vakantie te vieren.
Woensdagochtend vroeg uit de veren om naar Kleve te gaan. Aldaar om 09.00 uur mijn eerste vergadering met het AB van de Euregio Rhein Waal.
Tevoren heb ik de stukken uitgebreid bestudeerd. Het is niet niks. Er worden zo´n 20 miljoen Interreg subsidies uitgedeeld. Niet iets om lichtvaardig over te stemmen.
Het wordt totaal anders. Het gezelschap zal om 10.00 uur met de bus, voor twee dagen, naar Brussel vertrekken. De hele agenda (incl. de 20 miljoen) wordt er dus in 30 minuten doorheen gewerkt.
Het voordeel is wel dat ik al tegen 11 uur die ochtend de fractievergadering in Arnhem binnenloop.
Mijn commissievergadering (MIE) start pas om 17.30. Het wordt dus een lange middag. In de commissie boeken we wel succes. Twee voorstellen van mij krijgen breed steun.
(Zie http://www.vvdgelderland.nl/)
Omdat de commissie pas tegen tienen voorbij is, heeft het geen zin meer om naar de ledenraad van Unive in Haaksbergen te rijden. Daar zou ik sowieso te laat zijn gekomen.
Vrijdagochtend de 17e een werkontbijt in het plattelandshuis in Zelhem. Ik schiet een aantal bekenden aan om wat voor mijn regionale energie centrales te lobbyen. Stapje voor stapje moeten dit soort voorstellen aan de man worden gebracht tenslotte.
Maandag 20 juni heeft de lokale afdeling een avond georganiseerd over de lopende kerntaken discussie in Winterswijk. Maar eens gaan luisteren. Ik vind het jammer dat de grote schuldenpositie van Winterswijk geen rol heeft gespeeld in deze discussie. Zo laat je een kans lopen, speel je struisvogel en schuif je dit immense probleem door naar generaties na ons. Daar sta ik anders in.
Woensdag 22 juni wordt echt lang. Weer eens een wekker die even over zes afloopt. Snel naar Arnhem alwaar een bus wacht die zeven statenleden naar Zevenaar brengt. Daar wacht een ochtend met collegeleden en directies van diverse bedrijven. De aansluiting van woon- en bedrijventerreinen in Zevenaar op de A12 zal ons in theorie (presentaties)en praktijk (rondrit) duidelijk worden gemaakt.
Ze hebben een punt en terug op het HdP komt het nieuws dat er een overeenkomst is met het Rijk over de A15. En laat die gewenste op/afrit nu in dit A15pakket zijn verwerkt! Kan het sneller?
Aansluitend in de middag een sessie over de Traverse in Dieren met de Dierense gemeenteraad en aansluitend de Gelderse ontmoetingsdag met zo’n tweehonderd college- en raadsleden uit de Gelderse gemeentes. Aan een leuke workshop innovatie meegedaan.
Dan om 19.30, als de laatste buffeteters uit onze fractiekamer zijn verjaagd, de fractievergadering. Dat wordt een lange want we hebben ook wat bezoekers. Om 22.30 is de vergadering voorbij en wacht mij nog de fractiebestuursvergadering. Daardoor is het rond twaalven als ik weer thuis ben.
Dat mag je toch met recht een lange dag noemen.
Maar de volgende donderdag ben ik om 10.00 alweer in de Prinsenhof voor een afspraak ambtelijk overleg over de Novio Tech Campus in Nijmegen. Dat is een prima initiatief dat echter flink in de versnelling moet worden gebracht om succesvol te kunnen zijn. Er staan al zo’n 6 bedrijven te trappelen terwijl de planning pas over 2014/2015 praat. Dat gaat niet werken.
Daar gaan we wat energie in steken en daar gaat het overleg over.
En de zondag? Dan schrijven we ons weer de blaren op de vingers.
Mijn woordvoerderschap behelst economie en innovatie. Daarom is het logisch dat Oost NV en de onderliggende participatiemaatschappij, mijn belangstelling hebben. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met de directeur van Oost NV om eens kennis te maken en over de toekomst te praten.
Vooral de mogelijkheden met de Novio Tech Campus in Nijmegen hebben mijn belangstelling.
Het wordt een goed gesprek en levert een nuttige uitbreiding van het netwerk.
In de namiddag nog even snel naar Eibergen voor de laatste kroniek in de officiersmess voordat we allemaal worden geacht twee maanden vakantie te vieren.
Woensdagochtend vroeg uit de veren om naar Kleve te gaan. Aldaar om 09.00 uur mijn eerste vergadering met het AB van de Euregio Rhein Waal.
Tevoren heb ik de stukken uitgebreid bestudeerd. Het is niet niks. Er worden zo´n 20 miljoen Interreg subsidies uitgedeeld. Niet iets om lichtvaardig over te stemmen.
Het wordt totaal anders. Het gezelschap zal om 10.00 uur met de bus, voor twee dagen, naar Brussel vertrekken. De hele agenda (incl. de 20 miljoen) wordt er dus in 30 minuten doorheen gewerkt.
Het voordeel is wel dat ik al tegen 11 uur die ochtend de fractievergadering in Arnhem binnenloop.
Mijn commissievergadering (MIE) start pas om 17.30. Het wordt dus een lange middag. In de commissie boeken we wel succes. Twee voorstellen van mij krijgen breed steun.
(Zie http://www.vvdgelderland.nl/)
Omdat de commissie pas tegen tienen voorbij is, heeft het geen zin meer om naar de ledenraad van Unive in Haaksbergen te rijden. Daar zou ik sowieso te laat zijn gekomen.
Vrijdagochtend de 17e een werkontbijt in het plattelandshuis in Zelhem. Ik schiet een aantal bekenden aan om wat voor mijn regionale energie centrales te lobbyen. Stapje voor stapje moeten dit soort voorstellen aan de man worden gebracht tenslotte.
Maandag 20 juni heeft de lokale afdeling een avond georganiseerd over de lopende kerntaken discussie in Winterswijk. Maar eens gaan luisteren. Ik vind het jammer dat de grote schuldenpositie van Winterswijk geen rol heeft gespeeld in deze discussie. Zo laat je een kans lopen, speel je struisvogel en schuif je dit immense probleem door naar generaties na ons. Daar sta ik anders in.
Woensdag 22 juni wordt echt lang. Weer eens een wekker die even over zes afloopt. Snel naar Arnhem alwaar een bus wacht die zeven statenleden naar Zevenaar brengt. Daar wacht een ochtend met collegeleden en directies van diverse bedrijven. De aansluiting van woon- en bedrijventerreinen in Zevenaar op de A12 zal ons in theorie (presentaties)en praktijk (rondrit) duidelijk worden gemaakt.
Ze hebben een punt en terug op het HdP komt het nieuws dat er een overeenkomst is met het Rijk over de A15. En laat die gewenste op/afrit nu in dit A15pakket zijn verwerkt! Kan het sneller?
Aansluitend in de middag een sessie over de Traverse in Dieren met de Dierense gemeenteraad en aansluitend de Gelderse ontmoetingsdag met zo’n tweehonderd college- en raadsleden uit de Gelderse gemeentes. Aan een leuke workshop innovatie meegedaan.
Dan om 19.30, als de laatste buffeteters uit onze fractiekamer zijn verjaagd, de fractievergadering. Dat wordt een lange want we hebben ook wat bezoekers. Om 22.30 is de vergadering voorbij en wacht mij nog de fractiebestuursvergadering. Daardoor is het rond twaalven als ik weer thuis ben.
Dat mag je toch met recht een lange dag noemen.
Maar de volgende donderdag ben ik om 10.00 alweer in de Prinsenhof voor een afspraak ambtelijk overleg over de Novio Tech Campus in Nijmegen. Dat is een prima initiatief dat echter flink in de versnelling moet worden gebracht om succesvol te kunnen zijn. Er staan al zo’n 6 bedrijven te trappelen terwijl de planning pas over 2014/2015 praat. Dat gaat niet werken.
Daar gaan we wat energie in steken en daar gaat het overleg over.
En de zondag? Dan schrijven we ons weer de blaren op de vingers.
zondag 19 juni 2011
Arnhemse Avonturen 8
Deze blog stond tot voor kort elke (soms 2) weken op de VVD site.
Daar zijn de oude blogs nog te lezen.
Vanaf nu dus zowel hier op blogspot en op http://cvdbos100.hyves.nl/blog/
Dat is wel zo flexibel en makkelijk.
Soms een column, soms een verslag van activiteiten.
Tijdens de onderhandelingen die tot de huidige coalitie in Gelderland hebben geleid, is afgesproken een akkoord op hoofdlijnen te sluiten. Uiteraard dient een dergelijk akkoord daarna verder in detail te worden uitgewerkt. Dat kun je als politiek natuurlijk in ”splendid isolation” doen.
Dat is wel zo makkelijk. Maar tegelijkertijd niet zo slim. Zeker niet als je een koerswijziging voorstaat.
En dat voornemen hebben we als VVD de gehele tijd gehad. Gelderland is een schitterende provincie waarin het goed leven is. Dat willen we allemaal zo houden en liefst zelfs nog versterken.
Maar daarvoor is wel iets meer nodig dan de wens alleen. Met alleen schone voornemens en geleend geld kom je uiteindelijk niet ver. Wensen moeten betaald worden, moeten eerst verdiend zijn.
Dat realiseert de VVD in Gelderland zich duidelijk. Daarom krijgen mobiliteit, economie en innovatie zo’n vooraanstaande plek in onze plannen. Daarin gaat “het roer om“, zoals dat vaak genoemd wordt.
Maar daar is wel draagvlak voor nodig. Daarom moet je die details in samenwerking met de markt uitwerken. Samen met de spelers die daar straks mee worden geconfronteerd.
Dat vond woensdag 1 juni in de CineMec in Ede plaats. Een dikke 400 vertegenwoordigers van allerlei Gelderse organisaties deden mee aan 10 verschillende workshops. Zelf heb ik meegedaan aan de wokshops economie en mobiliteit. De noodzaak om daar energie in te steken kwam goed uit de verf.
Zaterdagmiddag 4 mei was de afsluitende bijeenkomst van de Masterclass VVD in Westervoort. Omdat ik wist dat onze Winterswijkse Frank Roerdinkholder daar zijn laatste sessie had, ben ik daar op bezoek gegaan. Goede klas, gemiddeld jong en dus veel toekomstig potentieel.
6 juni ’s-avonds in Wamelink de ALV van de Winterswijkse VVD. Een warme avond met veel belangstelling voor de lopende zaken. Zelf kon ik verslag doen van de eerste ervaringen in Arnhem. Direct een geïnteresseerd gehoor. Leden willen graag geïnformeerd blijven. Dat was duidelijk.
8 juni woensdag, dus Statendag. Meestal is dat een lange dag maar ditmaal viel dat mee. In de ochtend een sessie in de Statenzaal over de nieuwe voorjaarsnota. Normaal is dat het document waarin het nieuwe beleid voor het komende jaar wordt vastgelegd. Omdat de uitwerking van het coalitieakkoord nog niet klaar is, ontbrak dat beleidsdeel. De voorjaarsnota beperkte zich dus tot cijfermatige aspecten. Dat scheelt wel in de behandeling. In de daarop volgende fractie in de middag heb ik gepleit voor meer aandacht in de nota voor economie en innovatie. Dat laatste moet volgens mij ook een apart Statenprogramma worden.
Op vrijdag 9 juni sluit ik nog een vervelend hoofdstuk af. Als Raadslid heb ik van de gemeente een laptop op bruikleen gehad. Geleverd door de firma DLA ICT.
Gelijk duidelijkheid, daar zou ik nooit meer zaken mee willen doen.
In mijn bruikleenovereenkomst staat dat ik een “all service” contract heb. Toen ik problemen kreeg heb ik de helpdesk gebeld, mijn probleem omschreven en gevraagd of ik de laptop "onder dat contract" kon aanbieden. Dat kon. Vervolgens werd het probleem niet opgelost maar werd uiteindelijk mijn harde schijf geformatteerd en windows opnieuw geinstalleerd.
Op slag was ik dus al mijn data kwijt. De laptop kreeg ik dagen later terug.
Weken later lag ineens een rekening van DLA voor 230 euro op de mat. Dat heb ik uiteraard geweigerd te betalen. Beste DLA, wat houdt “all service” in?
Ze konden het mij niet eens vertellen!
Enfin, uiteindelijk heeft de gemeente deze onterechte rekening overgenomen en ik kon mijn laptop tegen een gereduceerd tarief van de gemeente kopen.
Maar dan bleef ik een relatie met DLA houden. Dat nooit!
Dan dus maar een nieuwe gekocht en de oude ga ik a.s. maandag inleveren.
Bladzijde om, hoofdstuk dicht.
Daar zijn de oude blogs nog te lezen.
Vanaf nu dus zowel hier op blogspot en op http://cvdbos100.hyves.nl/blog/
Dat is wel zo flexibel en makkelijk.
Soms een column, soms een verslag van activiteiten.
Tijdens de onderhandelingen die tot de huidige coalitie in Gelderland hebben geleid, is afgesproken een akkoord op hoofdlijnen te sluiten. Uiteraard dient een dergelijk akkoord daarna verder in detail te worden uitgewerkt. Dat kun je als politiek natuurlijk in ”splendid isolation” doen.
Dat is wel zo makkelijk. Maar tegelijkertijd niet zo slim. Zeker niet als je een koerswijziging voorstaat.
En dat voornemen hebben we als VVD de gehele tijd gehad. Gelderland is een schitterende provincie waarin het goed leven is. Dat willen we allemaal zo houden en liefst zelfs nog versterken.
Maar daarvoor is wel iets meer nodig dan de wens alleen. Met alleen schone voornemens en geleend geld kom je uiteindelijk niet ver. Wensen moeten betaald worden, moeten eerst verdiend zijn.
Dat realiseert de VVD in Gelderland zich duidelijk. Daarom krijgen mobiliteit, economie en innovatie zo’n vooraanstaande plek in onze plannen. Daarin gaat “het roer om“, zoals dat vaak genoemd wordt.
Maar daar is wel draagvlak voor nodig. Daarom moet je die details in samenwerking met de markt uitwerken. Samen met de spelers die daar straks mee worden geconfronteerd.
Dat vond woensdag 1 juni in de CineMec in Ede plaats. Een dikke 400 vertegenwoordigers van allerlei Gelderse organisaties deden mee aan 10 verschillende workshops. Zelf heb ik meegedaan aan de wokshops economie en mobiliteit. De noodzaak om daar energie in te steken kwam goed uit de verf.
Zaterdagmiddag 4 mei was de afsluitende bijeenkomst van de Masterclass VVD in Westervoort. Omdat ik wist dat onze Winterswijkse Frank Roerdinkholder daar zijn laatste sessie had, ben ik daar op bezoek gegaan. Goede klas, gemiddeld jong en dus veel toekomstig potentieel.
6 juni ’s-avonds in Wamelink de ALV van de Winterswijkse VVD. Een warme avond met veel belangstelling voor de lopende zaken. Zelf kon ik verslag doen van de eerste ervaringen in Arnhem. Direct een geïnteresseerd gehoor. Leden willen graag geïnformeerd blijven. Dat was duidelijk.
8 juni woensdag, dus Statendag. Meestal is dat een lange dag maar ditmaal viel dat mee. In de ochtend een sessie in de Statenzaal over de nieuwe voorjaarsnota. Normaal is dat het document waarin het nieuwe beleid voor het komende jaar wordt vastgelegd. Omdat de uitwerking van het coalitieakkoord nog niet klaar is, ontbrak dat beleidsdeel. De voorjaarsnota beperkte zich dus tot cijfermatige aspecten. Dat scheelt wel in de behandeling. In de daarop volgende fractie in de middag heb ik gepleit voor meer aandacht in de nota voor economie en innovatie. Dat laatste moet volgens mij ook een apart Statenprogramma worden.
Op vrijdag 9 juni sluit ik nog een vervelend hoofdstuk af. Als Raadslid heb ik van de gemeente een laptop op bruikleen gehad. Geleverd door de firma DLA ICT.
Gelijk duidelijkheid, daar zou ik nooit meer zaken mee willen doen.
In mijn bruikleenovereenkomst staat dat ik een “all service” contract heb. Toen ik problemen kreeg heb ik de helpdesk gebeld, mijn probleem omschreven en gevraagd of ik de laptop "onder dat contract" kon aanbieden. Dat kon. Vervolgens werd het probleem niet opgelost maar werd uiteindelijk mijn harde schijf geformatteerd en windows opnieuw geinstalleerd.
Op slag was ik dus al mijn data kwijt. De laptop kreeg ik dagen later terug.
Weken later lag ineens een rekening van DLA voor 230 euro op de mat. Dat heb ik uiteraard geweigerd te betalen. Beste DLA, wat houdt “all service” in?
Ze konden het mij niet eens vertellen!
Enfin, uiteindelijk heeft de gemeente deze onterechte rekening overgenomen en ik kon mijn laptop tegen een gereduceerd tarief van de gemeente kopen.
Maar dan bleef ik een relatie met DLA houden. Dat nooit!
Dan dus maar een nieuwe gekocht en de oude ga ik a.s. maandag inleveren.
Bladzijde om, hoofdstuk dicht.
zondag 12 juni 2011
Week 23 uit de omgeving van Winterswijk
Trouw en loyaliteit, een two way street
Het onderstaande verhaal vond ik in de Trivizier, het blad van mijn vakbond de VBM/NOV.
Het geeft zo goed weer wat ik en velen met mij, zo sterk voelen, dat ik het U niet wil onthouden.
De Berghond
Vanochtend toen ik om half zes de hond uitliet, zag ik hem voor mij uitlopen en schoot mij een vergelijking binnen. Maar om de vergelijking duidelijk te maken moet ik eerst iets over het ras vertellen.
De hond die we hebben is een Pyrenese Berghond. Dit ras is eeuwen geleden gefokt om zelfstandig een kudde schapen te beschermen tegen alles wat de kudde kan belagen: wolf, beer of mens. En dit onder alle omstandigheden, de hitte van de Frans-Spaanse zomer en de kou en sneeuw van de bergen.
Dag en nacht paraat, ook als de herder ligt te slapen is de hond alert. Het lijkt of hij ligt te slapen, want hij kan en mag pas in actie komen als er iets gebeurt, want anders wordt de kudde onrustig.
Een grote witte hond van zo’n 55 kilo. Lief en zachtaardig voor de eigen mensen en de mensen waarvan de herder heeft aangegeven dat het goed volk is. Maar mocht er iets zijn wat de kudde bedreigt, dan zal hij zich eerst presenteren met trots. Dit om te laten zien dat als de agressor blijft aandringen, hij kan rekenen op een gevecht. Een gevecht waarbij hij het zal moeten opnemen tegen deze witte furie.
Een hond met een dikke kraag om de tanden van de tegenstander te kunnen weerstaan en kaken die sterk genoeg zijn om de ruggengraat te breken. Drie van deze honden schijnen in staat te zijn om een beer te doden.
En wit, zodat als hij in gevecht was, de gealarmeerde herder wist welke van de twee z’n hond was.
En zo nodig vecht hij, in opdracht van de herder, zich dood om de kudde te redden. Deze honden groeien op in de kudde en pas na een aantal jaren zijn ze door de andere honden opgeleid om de kudde te beschermen. Het zijn heel sobere honden die genoegen nemen met relatief weinig voer. Normaal gesproken komt de herder eens in de paar dagen langs om wat voer te brengen en de kudde naar een andere plaats te brengen om daar te laten grazen.
En laat ik nu eens ons militairen vergelijken met dit ras.
Wij groeien op in de kudde en pas na jaren opleiding, door onze oudere collega’s, zijn we in staat om onze taak uit te voeren.
We nemen nog steeds genoegen met eens in de zoveel jaar een CAO en deze is altijd sober.
Deze taak hebben wij zo goed gedaan dat de beer uit het oosten geen gevaar meer vormt.
Daarna moesten we dezelfde taak al gaan doen met minder collega’s.
Er zijn eigenlijk alleen nog maar jakhalzen en coyotes die de kudde belagen. En daarom hebben we in opdracht van onze herder vreemde geitenkuddes in Bosnië, Cambodja en Afghanistan beschermd waarbij meerdere collega’s hun leven hebben gelaten. Onze vervaarlijke hoektanden worden nu geknipt en onze beschermende jas geschoren want die hebben we toch niet meer nodig tegen deze bedreigingen.
En ach, het voer voor de honden wordt wel erg duur, dus denkt de herder maar een derde van de honden in te laten slapen.
Misschien dat hij een aantal honden nog ergens met een baantje als erfhond kwijt kan.
De hond kan en zal zich zo nodig dood vechten voor zijn kudde, maar hij kan zich niet beschermen tegen de herder waar hij zijn loyaliteit aan gegeven heeft.
Een oudere hond proberen te herplaatsen geeft veel problemen en vele zullen nooit meer aarden en eigenlijk nooit goed kunnen wennen aan een nieuwe herder. Mag een hond die onvoorwaardelijke trouw aan zijn baas geeft, verwachten dat zijn baas goed voor hem zorgt?
Ook als hij wat ouder wordt en misschien niet zo nuttig meer is als vroeger?
Thuisgekomen heb ik de hond een aai over z’n kop gegeven, z’n voerbak gevuld en in de auto gestapt naar de kazerne. Naar mijn werk. Ik kan en wil niets anders.
Maj Frank Lafeber
En dan te bedenken dat het mijn partij is, die door het bedrijf Hillen&Co deze dagen defensie laat slopen. Helemaal na in juni vorig jaar nog beloofd te hebben de bezuinigingen van het vorig kabinet terug te zullen draaien.
Ik heb het er deze dagen heel erg moeilijk mee.
Chris van den Bos
Het onderstaande verhaal vond ik in de Trivizier, het blad van mijn vakbond de VBM/NOV.
Het geeft zo goed weer wat ik en velen met mij, zo sterk voelen, dat ik het U niet wil onthouden.
De Berghond
Vanochtend toen ik om half zes de hond uitliet, zag ik hem voor mij uitlopen en schoot mij een vergelijking binnen. Maar om de vergelijking duidelijk te maken moet ik eerst iets over het ras vertellen.
De hond die we hebben is een Pyrenese Berghond. Dit ras is eeuwen geleden gefokt om zelfstandig een kudde schapen te beschermen tegen alles wat de kudde kan belagen: wolf, beer of mens. En dit onder alle omstandigheden, de hitte van de Frans-Spaanse zomer en de kou en sneeuw van de bergen.
Dag en nacht paraat, ook als de herder ligt te slapen is de hond alert. Het lijkt of hij ligt te slapen, want hij kan en mag pas in actie komen als er iets gebeurt, want anders wordt de kudde onrustig.
Een grote witte hond van zo’n 55 kilo. Lief en zachtaardig voor de eigen mensen en de mensen waarvan de herder heeft aangegeven dat het goed volk is. Maar mocht er iets zijn wat de kudde bedreigt, dan zal hij zich eerst presenteren met trots. Dit om te laten zien dat als de agressor blijft aandringen, hij kan rekenen op een gevecht. Een gevecht waarbij hij het zal moeten opnemen tegen deze witte furie.
Een hond met een dikke kraag om de tanden van de tegenstander te kunnen weerstaan en kaken die sterk genoeg zijn om de ruggengraat te breken. Drie van deze honden schijnen in staat te zijn om een beer te doden.
En wit, zodat als hij in gevecht was, de gealarmeerde herder wist welke van de twee z’n hond was.
En zo nodig vecht hij, in opdracht van de herder, zich dood om de kudde te redden. Deze honden groeien op in de kudde en pas na een aantal jaren zijn ze door de andere honden opgeleid om de kudde te beschermen. Het zijn heel sobere honden die genoegen nemen met relatief weinig voer. Normaal gesproken komt de herder eens in de paar dagen langs om wat voer te brengen en de kudde naar een andere plaats te brengen om daar te laten grazen.
En laat ik nu eens ons militairen vergelijken met dit ras.
Wij groeien op in de kudde en pas na jaren opleiding, door onze oudere collega’s, zijn we in staat om onze taak uit te voeren.
We nemen nog steeds genoegen met eens in de zoveel jaar een CAO en deze is altijd sober.
Deze taak hebben wij zo goed gedaan dat de beer uit het oosten geen gevaar meer vormt.
Daarna moesten we dezelfde taak al gaan doen met minder collega’s.
Er zijn eigenlijk alleen nog maar jakhalzen en coyotes die de kudde belagen. En daarom hebben we in opdracht van onze herder vreemde geitenkuddes in Bosnië, Cambodja en Afghanistan beschermd waarbij meerdere collega’s hun leven hebben gelaten. Onze vervaarlijke hoektanden worden nu geknipt en onze beschermende jas geschoren want die hebben we toch niet meer nodig tegen deze bedreigingen.
En ach, het voer voor de honden wordt wel erg duur, dus denkt de herder maar een derde van de honden in te laten slapen.
Misschien dat hij een aantal honden nog ergens met een baantje als erfhond kwijt kan.
De hond kan en zal zich zo nodig dood vechten voor zijn kudde, maar hij kan zich niet beschermen tegen de herder waar hij zijn loyaliteit aan gegeven heeft.
Een oudere hond proberen te herplaatsen geeft veel problemen en vele zullen nooit meer aarden en eigenlijk nooit goed kunnen wennen aan een nieuwe herder. Mag een hond die onvoorwaardelijke trouw aan zijn baas geeft, verwachten dat zijn baas goed voor hem zorgt?
Ook als hij wat ouder wordt en misschien niet zo nuttig meer is als vroeger?
Thuisgekomen heb ik de hond een aai over z’n kop gegeven, z’n voerbak gevuld en in de auto gestapt naar de kazerne. Naar mijn werk. Ik kan en wil niets anders.
Maj Frank Lafeber
En dan te bedenken dat het mijn partij is, die door het bedrijf Hillen&Co deze dagen defensie laat slopen. Helemaal na in juni vorig jaar nog beloofd te hebben de bezuinigingen van het vorig kabinet terug te zullen draaien.
Ik heb het er deze dagen heel erg moeilijk mee.
Chris van den Bos
Abonneren op:
Posts (Atom)