PGB schiet geen deuk in Populariteit
De populariteit van Mark Rutte, de VVD of zelfs dit kabinet lijdt niet opvallend onder de bezuinigingen die, noodgedwongen, over Nederland worden uitgestrooid. In tegendeel de peilingen geven de VVD winst. Afhankelijk van een keuze voor de Hond of Synnovate zijn dat 2 of 8 zetels winst. Dat is ongekend voor een bezuinigende partij. Dat moet een reden hebben.
Links loopt tevergeefs te hoop. Een vol Malieveld, stakende chauffeurs in de grote steden, kunstenaars met tijd voor marsen voor de beschaving, het zet geen zoden aan de dijk.
De reden kan alleen maar zijn dat het Nederlandse volk inziet dat er terecht wordt ingegrepen.
Dat we op veel punten te ver zijn doorgeschoten.
De oppositie ter linkerzijde zal dat wel weer met veel dedain afdoen als “populisme”.
Maar je zou het ook democratie kunnen noemen.
Een van de voorbeelden zijn de plannen rond het PGB.
Ooit, door de VVD, geïntroduceerd als middel om mensen meer verantwoordelijkheid t.o.v. hun eigen zorg te geven. Op zich nog steeds een prima principe.
Alleen betaald uit een volledig uit zijn krachten groeiende AWBZ. Dat kun je niet negeren.
Dan moet je toe durven geven dat sommige gewenste zaken te luxe kunnen zijn geworden.
Daar is ook reden genoeg voor. De zorg zelf verdwijnt niet, alleen het eigen “aansturen”.
Belangrijker nog is, dat voor diegenen die anders geïndiceerd zouden worden voor opname in een zorginstelling de PGB niet verdwijnt. Die mensen kunnen straks nog steeds kiezen.
Maar die nuancering missen we natuurlijk bij de media. Daar worden steeds uiterst droevige voorbeelden getoond. Mensen in situaties die bij een ieder compassie oproepen.
Die dus ook in het nieuwe systeem een PGB zouden houden, maar dat zeggen we er niet bij!
En toch schaadt dit de VVD niet in de peilingen. Is dat niet verwonderlijk?
Laatst las ik een artikel dat dit verschijnsel kan verklaren. Het ging over twee oudere dames.
Beiden waren door de gemeenschap voorzien van scootmobielen.
Logisch dat de gemeenschap zoiets betaald als je oud geworden bent en jezelf nauwelijks meer kunt verplaatsen zonder deze dure voorziening.
Maar waar ging het verhaal over? De beide dames hadden (uit de renovatie van hun omgeving) een grote stapel zware terrastegels “geleend”. Vervoerd met hun scootmobiel. Dat konden ze wel.
Maar het werd nog fraaier. Vervolgens was er door hen het terras mee bestraat!
Dat is een klus waar zelfs ik een tijdje over na moet denken voor ik er aan begin.
Dat is behoorlijk buffelen.
Zijn we dan als gemeenschap, als indicerende instantie, als belastingvergarende overheid niet een heel klein beetje doorgeschoten?
En zouden er niet heel veel mensen zijn die dit soort voorbeelden uit hun omgeving kennen?
En dan heb ik het niet eens over 30.000 euro voor een pindakaasvloer als gesubsidieerde kunst!
Nee, het gaat nog heel lang goed met de VVD!
Chris van den Bos
maandag 4 juli 2011
zaterdag 25 juni 2011
Rituele lijdensweg
Rituele lijdensweg
Wat kunnen we iets eenvoudigs toch ingewikkeld maken. Neem de heisa over wel of niet verdoven voordat een dier geslacht wordt. Het lijkt zo logisch. Natuurlijk willen we het dierenleed, het lijden zoveel mogelijk beperken. Helemaal uitschakelen als dat kon, maar dat zal wel een utopie blijven.
We zijn omnivoren, we eten vlees. Dus slachten zal tot de dagelijkse praktijk blijven behoren.
Maar overal is vooruitgang. Vooral ook in de kennis die we verkrijgen over biologische processen. Over ons eigen lichaam en dat van andere levende wezens. We hebben de narcose uitgevonden en verder ontwikkeld. Gelukkig maar. Stelt U zich eens een operatie zonder verdoving voor. Onvoorstelbaar toch?
Dat idee is doorgevoerd naar wat we dieren aandoen. We spreken steeds meer over dierenwelzijn. We leggen dat ook in steeds meer voorschriften en wetten vast.
Maar dan gaan we praten over de praktijk van het onverdoofd slachten. Slachten door de halssnede.
Een mooi eufemisme voor de strot doorsnijden en langzaam doodbloeden. Pijn, stress en langzaam sterven. Waarom doen we dat in vredesnaam als het ook op een veel humanere manier kan?
Omdat enkele groepen mensen in ons land denken dat hun godsdienst dat voorschrijft?
Ik lees steeds meer dat daar helemaal geen teksten voor te vinden zijn in de Koran en de Thora.
Logisch ten tijde van het schrijven van deze boekwerken was het begrip verdoving geheel onbekend. Waarom luisteren we dan naar deze mensen. Waarom komt dat begrip godsdienstvrijheid er bij? Belachelijk. De bekende besnijdenis van jongetje’s doen we dat nu met of zonder verdoving?
Nee, we zijn alleen consequent heren als het ons zelf geen pijn doet?
In Nederland laten toch ook geen steniging toe omdat het in de Sharia voorkomt? Van een dief laten we de handen toch niet afhakken? Dat vinden we achterlijk. Wij hebben de verlichting gehad.
Waarom dan wel rekening houden met woestijntradities in ons moderne land. Ik kan er niet bij.
Ik kan er niet bij dat mensen die zich beschaafd noemen het nodig vinden om dieren onnodig te laten lijden. En ik kan er helemaal niet bij, dat Kamerleden daar überhaupt nog over moeten debatteren.
Voor mij is het simpel. Ik ben liberaal. Dat betekent dat mijn vrijheid ophoudt waar die van een ander begint. Dieren hebben niet dezelfde rechten als mensen. Logisch. Maar er bestaat wel dierenwelzijn.
M.a.w. als de vrijheid van mensen raakt aan dat dierenwelzijn, houdt dat eerste op. Dan kies ik er voor om dieren zo min mogelijk te laten lijden. Dat heet beschaving. Simpel toch?
En nu weet ik ook wel dat we alweer alleen maar praten over de zgn. aaibare dieren.
En weet ik ook wel dat ook verdoofd slachten nog allerlei ellende met zich brengt.
Maar ik hoor al die imams en rabbi’s altijd van alles beweren over de vrede en de liefde die van hun godsdienst uitgaat.
Schei dan eens uit met het verlangen van wreedheid voordat je vlees acceptabel vindt!
Breng die liefde dan ook eens in praktijk voor alles wat hun god geschapen heeft!
Maar bovenal, heren en dames in den Haag, luister gewoon naar de meerderheid van het Nederlandse volk en schaf die onzin van het rituele slachten af. Liefst vandaag nog!
Chris van den Bos
Wat kunnen we iets eenvoudigs toch ingewikkeld maken. Neem de heisa over wel of niet verdoven voordat een dier geslacht wordt. Het lijkt zo logisch. Natuurlijk willen we het dierenleed, het lijden zoveel mogelijk beperken. Helemaal uitschakelen als dat kon, maar dat zal wel een utopie blijven.
We zijn omnivoren, we eten vlees. Dus slachten zal tot de dagelijkse praktijk blijven behoren.
Maar overal is vooruitgang. Vooral ook in de kennis die we verkrijgen over biologische processen. Over ons eigen lichaam en dat van andere levende wezens. We hebben de narcose uitgevonden en verder ontwikkeld. Gelukkig maar. Stelt U zich eens een operatie zonder verdoving voor. Onvoorstelbaar toch?
Dat idee is doorgevoerd naar wat we dieren aandoen. We spreken steeds meer over dierenwelzijn. We leggen dat ook in steeds meer voorschriften en wetten vast.
Maar dan gaan we praten over de praktijk van het onverdoofd slachten. Slachten door de halssnede.
Een mooi eufemisme voor de strot doorsnijden en langzaam doodbloeden. Pijn, stress en langzaam sterven. Waarom doen we dat in vredesnaam als het ook op een veel humanere manier kan?
Omdat enkele groepen mensen in ons land denken dat hun godsdienst dat voorschrijft?
Ik lees steeds meer dat daar helemaal geen teksten voor te vinden zijn in de Koran en de Thora.
Logisch ten tijde van het schrijven van deze boekwerken was het begrip verdoving geheel onbekend. Waarom luisteren we dan naar deze mensen. Waarom komt dat begrip godsdienstvrijheid er bij? Belachelijk. De bekende besnijdenis van jongetje’s doen we dat nu met of zonder verdoving?
Nee, we zijn alleen consequent heren als het ons zelf geen pijn doet?
In Nederland laten toch ook geen steniging toe omdat het in de Sharia voorkomt? Van een dief laten we de handen toch niet afhakken? Dat vinden we achterlijk. Wij hebben de verlichting gehad.
Waarom dan wel rekening houden met woestijntradities in ons moderne land. Ik kan er niet bij.
Ik kan er niet bij dat mensen die zich beschaafd noemen het nodig vinden om dieren onnodig te laten lijden. En ik kan er helemaal niet bij, dat Kamerleden daar überhaupt nog over moeten debatteren.
Voor mij is het simpel. Ik ben liberaal. Dat betekent dat mijn vrijheid ophoudt waar die van een ander begint. Dieren hebben niet dezelfde rechten als mensen. Logisch. Maar er bestaat wel dierenwelzijn.
M.a.w. als de vrijheid van mensen raakt aan dat dierenwelzijn, houdt dat eerste op. Dan kies ik er voor om dieren zo min mogelijk te laten lijden. Dat heet beschaving. Simpel toch?
En nu weet ik ook wel dat we alweer alleen maar praten over de zgn. aaibare dieren.
En weet ik ook wel dat ook verdoofd slachten nog allerlei ellende met zich brengt.
Maar ik hoor al die imams en rabbi’s altijd van alles beweren over de vrede en de liefde die van hun godsdienst uitgaat.
Schei dan eens uit met het verlangen van wreedheid voordat je vlees acceptabel vindt!
Breng die liefde dan ook eens in praktijk voor alles wat hun god geschapen heeft!
Maar bovenal, heren en dames in den Haag, luister gewoon naar de meerderheid van het Nederlandse volk en schaf die onzin van het rituele slachten af. Liefst vandaag nog!
Chris van den Bos
Arnhemse Avonturen 9
Arnhemse Avonturen 9 week 24 en 25
Mijn woordvoerderschap behelst economie en innovatie. Daarom is het logisch dat Oost NV en de onderliggende participatiemaatschappij, mijn belangstelling hebben. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met de directeur van Oost NV om eens kennis te maken en over de toekomst te praten.
Vooral de mogelijkheden met de Novio Tech Campus in Nijmegen hebben mijn belangstelling.
Het wordt een goed gesprek en levert een nuttige uitbreiding van het netwerk.
In de namiddag nog even snel naar Eibergen voor de laatste kroniek in de officiersmess voordat we allemaal worden geacht twee maanden vakantie te vieren.
Woensdagochtend vroeg uit de veren om naar Kleve te gaan. Aldaar om 09.00 uur mijn eerste vergadering met het AB van de Euregio Rhein Waal.
Tevoren heb ik de stukken uitgebreid bestudeerd. Het is niet niks. Er worden zo´n 20 miljoen Interreg subsidies uitgedeeld. Niet iets om lichtvaardig over te stemmen.
Het wordt totaal anders. Het gezelschap zal om 10.00 uur met de bus, voor twee dagen, naar Brussel vertrekken. De hele agenda (incl. de 20 miljoen) wordt er dus in 30 minuten doorheen gewerkt.
Het voordeel is wel dat ik al tegen 11 uur die ochtend de fractievergadering in Arnhem binnenloop.
Mijn commissievergadering (MIE) start pas om 17.30. Het wordt dus een lange middag. In de commissie boeken we wel succes. Twee voorstellen van mij krijgen breed steun.
(Zie http://www.vvdgelderland.nl/)
Omdat de commissie pas tegen tienen voorbij is, heeft het geen zin meer om naar de ledenraad van Unive in Haaksbergen te rijden. Daar zou ik sowieso te laat zijn gekomen.
Vrijdagochtend de 17e een werkontbijt in het plattelandshuis in Zelhem. Ik schiet een aantal bekenden aan om wat voor mijn regionale energie centrales te lobbyen. Stapje voor stapje moeten dit soort voorstellen aan de man worden gebracht tenslotte.
Maandag 20 juni heeft de lokale afdeling een avond georganiseerd over de lopende kerntaken discussie in Winterswijk. Maar eens gaan luisteren. Ik vind het jammer dat de grote schuldenpositie van Winterswijk geen rol heeft gespeeld in deze discussie. Zo laat je een kans lopen, speel je struisvogel en schuif je dit immense probleem door naar generaties na ons. Daar sta ik anders in.
Woensdag 22 juni wordt echt lang. Weer eens een wekker die even over zes afloopt. Snel naar Arnhem alwaar een bus wacht die zeven statenleden naar Zevenaar brengt. Daar wacht een ochtend met collegeleden en directies van diverse bedrijven. De aansluiting van woon- en bedrijventerreinen in Zevenaar op de A12 zal ons in theorie (presentaties)en praktijk (rondrit) duidelijk worden gemaakt.
Ze hebben een punt en terug op het HdP komt het nieuws dat er een overeenkomst is met het Rijk over de A15. En laat die gewenste op/afrit nu in dit A15pakket zijn verwerkt! Kan het sneller?
Aansluitend in de middag een sessie over de Traverse in Dieren met de Dierense gemeenteraad en aansluitend de Gelderse ontmoetingsdag met zo’n tweehonderd college- en raadsleden uit de Gelderse gemeentes. Aan een leuke workshop innovatie meegedaan.
Dan om 19.30, als de laatste buffeteters uit onze fractiekamer zijn verjaagd, de fractievergadering. Dat wordt een lange want we hebben ook wat bezoekers. Om 22.30 is de vergadering voorbij en wacht mij nog de fractiebestuursvergadering. Daardoor is het rond twaalven als ik weer thuis ben.
Dat mag je toch met recht een lange dag noemen.
Maar de volgende donderdag ben ik om 10.00 alweer in de Prinsenhof voor een afspraak ambtelijk overleg over de Novio Tech Campus in Nijmegen. Dat is een prima initiatief dat echter flink in de versnelling moet worden gebracht om succesvol te kunnen zijn. Er staan al zo’n 6 bedrijven te trappelen terwijl de planning pas over 2014/2015 praat. Dat gaat niet werken.
Daar gaan we wat energie in steken en daar gaat het overleg over.
En de zondag? Dan schrijven we ons weer de blaren op de vingers.
Mijn woordvoerderschap behelst economie en innovatie. Daarom is het logisch dat Oost NV en de onderliggende participatiemaatschappij, mijn belangstelling hebben. Dinsdagochtend heb ik een afspraak met de directeur van Oost NV om eens kennis te maken en over de toekomst te praten.
Vooral de mogelijkheden met de Novio Tech Campus in Nijmegen hebben mijn belangstelling.
Het wordt een goed gesprek en levert een nuttige uitbreiding van het netwerk.
In de namiddag nog even snel naar Eibergen voor de laatste kroniek in de officiersmess voordat we allemaal worden geacht twee maanden vakantie te vieren.
Woensdagochtend vroeg uit de veren om naar Kleve te gaan. Aldaar om 09.00 uur mijn eerste vergadering met het AB van de Euregio Rhein Waal.
Tevoren heb ik de stukken uitgebreid bestudeerd. Het is niet niks. Er worden zo´n 20 miljoen Interreg subsidies uitgedeeld. Niet iets om lichtvaardig over te stemmen.
Het wordt totaal anders. Het gezelschap zal om 10.00 uur met de bus, voor twee dagen, naar Brussel vertrekken. De hele agenda (incl. de 20 miljoen) wordt er dus in 30 minuten doorheen gewerkt.
Het voordeel is wel dat ik al tegen 11 uur die ochtend de fractievergadering in Arnhem binnenloop.
Mijn commissievergadering (MIE) start pas om 17.30. Het wordt dus een lange middag. In de commissie boeken we wel succes. Twee voorstellen van mij krijgen breed steun.
(Zie http://www.vvdgelderland.nl/)
Omdat de commissie pas tegen tienen voorbij is, heeft het geen zin meer om naar de ledenraad van Unive in Haaksbergen te rijden. Daar zou ik sowieso te laat zijn gekomen.
Vrijdagochtend de 17e een werkontbijt in het plattelandshuis in Zelhem. Ik schiet een aantal bekenden aan om wat voor mijn regionale energie centrales te lobbyen. Stapje voor stapje moeten dit soort voorstellen aan de man worden gebracht tenslotte.
Maandag 20 juni heeft de lokale afdeling een avond georganiseerd over de lopende kerntaken discussie in Winterswijk. Maar eens gaan luisteren. Ik vind het jammer dat de grote schuldenpositie van Winterswijk geen rol heeft gespeeld in deze discussie. Zo laat je een kans lopen, speel je struisvogel en schuif je dit immense probleem door naar generaties na ons. Daar sta ik anders in.
Woensdag 22 juni wordt echt lang. Weer eens een wekker die even over zes afloopt. Snel naar Arnhem alwaar een bus wacht die zeven statenleden naar Zevenaar brengt. Daar wacht een ochtend met collegeleden en directies van diverse bedrijven. De aansluiting van woon- en bedrijventerreinen in Zevenaar op de A12 zal ons in theorie (presentaties)en praktijk (rondrit) duidelijk worden gemaakt.
Ze hebben een punt en terug op het HdP komt het nieuws dat er een overeenkomst is met het Rijk over de A15. En laat die gewenste op/afrit nu in dit A15pakket zijn verwerkt! Kan het sneller?
Aansluitend in de middag een sessie over de Traverse in Dieren met de Dierense gemeenteraad en aansluitend de Gelderse ontmoetingsdag met zo’n tweehonderd college- en raadsleden uit de Gelderse gemeentes. Aan een leuke workshop innovatie meegedaan.
Dan om 19.30, als de laatste buffeteters uit onze fractiekamer zijn verjaagd, de fractievergadering. Dat wordt een lange want we hebben ook wat bezoekers. Om 22.30 is de vergadering voorbij en wacht mij nog de fractiebestuursvergadering. Daardoor is het rond twaalven als ik weer thuis ben.
Dat mag je toch met recht een lange dag noemen.
Maar de volgende donderdag ben ik om 10.00 alweer in de Prinsenhof voor een afspraak ambtelijk overleg over de Novio Tech Campus in Nijmegen. Dat is een prima initiatief dat echter flink in de versnelling moet worden gebracht om succesvol te kunnen zijn. Er staan al zo’n 6 bedrijven te trappelen terwijl de planning pas over 2014/2015 praat. Dat gaat niet werken.
Daar gaan we wat energie in steken en daar gaat het overleg over.
En de zondag? Dan schrijven we ons weer de blaren op de vingers.
zondag 19 juni 2011
Arnhemse Avonturen 8
Deze blog stond tot voor kort elke (soms 2) weken op de VVD site.
Daar zijn de oude blogs nog te lezen.
Vanaf nu dus zowel hier op blogspot en op http://cvdbos100.hyves.nl/blog/
Dat is wel zo flexibel en makkelijk.
Soms een column, soms een verslag van activiteiten.
Tijdens de onderhandelingen die tot de huidige coalitie in Gelderland hebben geleid, is afgesproken een akkoord op hoofdlijnen te sluiten. Uiteraard dient een dergelijk akkoord daarna verder in detail te worden uitgewerkt. Dat kun je als politiek natuurlijk in ”splendid isolation” doen.
Dat is wel zo makkelijk. Maar tegelijkertijd niet zo slim. Zeker niet als je een koerswijziging voorstaat.
En dat voornemen hebben we als VVD de gehele tijd gehad. Gelderland is een schitterende provincie waarin het goed leven is. Dat willen we allemaal zo houden en liefst zelfs nog versterken.
Maar daarvoor is wel iets meer nodig dan de wens alleen. Met alleen schone voornemens en geleend geld kom je uiteindelijk niet ver. Wensen moeten betaald worden, moeten eerst verdiend zijn.
Dat realiseert de VVD in Gelderland zich duidelijk. Daarom krijgen mobiliteit, economie en innovatie zo’n vooraanstaande plek in onze plannen. Daarin gaat “het roer om“, zoals dat vaak genoemd wordt.
Maar daar is wel draagvlak voor nodig. Daarom moet je die details in samenwerking met de markt uitwerken. Samen met de spelers die daar straks mee worden geconfronteerd.
Dat vond woensdag 1 juni in de CineMec in Ede plaats. Een dikke 400 vertegenwoordigers van allerlei Gelderse organisaties deden mee aan 10 verschillende workshops. Zelf heb ik meegedaan aan de wokshops economie en mobiliteit. De noodzaak om daar energie in te steken kwam goed uit de verf.
Zaterdagmiddag 4 mei was de afsluitende bijeenkomst van de Masterclass VVD in Westervoort. Omdat ik wist dat onze Winterswijkse Frank Roerdinkholder daar zijn laatste sessie had, ben ik daar op bezoek gegaan. Goede klas, gemiddeld jong en dus veel toekomstig potentieel.
6 juni ’s-avonds in Wamelink de ALV van de Winterswijkse VVD. Een warme avond met veel belangstelling voor de lopende zaken. Zelf kon ik verslag doen van de eerste ervaringen in Arnhem. Direct een geïnteresseerd gehoor. Leden willen graag geïnformeerd blijven. Dat was duidelijk.
8 juni woensdag, dus Statendag. Meestal is dat een lange dag maar ditmaal viel dat mee. In de ochtend een sessie in de Statenzaal over de nieuwe voorjaarsnota. Normaal is dat het document waarin het nieuwe beleid voor het komende jaar wordt vastgelegd. Omdat de uitwerking van het coalitieakkoord nog niet klaar is, ontbrak dat beleidsdeel. De voorjaarsnota beperkte zich dus tot cijfermatige aspecten. Dat scheelt wel in de behandeling. In de daarop volgende fractie in de middag heb ik gepleit voor meer aandacht in de nota voor economie en innovatie. Dat laatste moet volgens mij ook een apart Statenprogramma worden.
Op vrijdag 9 juni sluit ik nog een vervelend hoofdstuk af. Als Raadslid heb ik van de gemeente een laptop op bruikleen gehad. Geleverd door de firma DLA ICT.
Gelijk duidelijkheid, daar zou ik nooit meer zaken mee willen doen.
In mijn bruikleenovereenkomst staat dat ik een “all service” contract heb. Toen ik problemen kreeg heb ik de helpdesk gebeld, mijn probleem omschreven en gevraagd of ik de laptop "onder dat contract" kon aanbieden. Dat kon. Vervolgens werd het probleem niet opgelost maar werd uiteindelijk mijn harde schijf geformatteerd en windows opnieuw geinstalleerd.
Op slag was ik dus al mijn data kwijt. De laptop kreeg ik dagen later terug.
Weken later lag ineens een rekening van DLA voor 230 euro op de mat. Dat heb ik uiteraard geweigerd te betalen. Beste DLA, wat houdt “all service” in?
Ze konden het mij niet eens vertellen!
Enfin, uiteindelijk heeft de gemeente deze onterechte rekening overgenomen en ik kon mijn laptop tegen een gereduceerd tarief van de gemeente kopen.
Maar dan bleef ik een relatie met DLA houden. Dat nooit!
Dan dus maar een nieuwe gekocht en de oude ga ik a.s. maandag inleveren.
Bladzijde om, hoofdstuk dicht.
Daar zijn de oude blogs nog te lezen.
Vanaf nu dus zowel hier op blogspot en op http://cvdbos100.hyves.nl/blog/
Dat is wel zo flexibel en makkelijk.
Soms een column, soms een verslag van activiteiten.
Tijdens de onderhandelingen die tot de huidige coalitie in Gelderland hebben geleid, is afgesproken een akkoord op hoofdlijnen te sluiten. Uiteraard dient een dergelijk akkoord daarna verder in detail te worden uitgewerkt. Dat kun je als politiek natuurlijk in ”splendid isolation” doen.
Dat is wel zo makkelijk. Maar tegelijkertijd niet zo slim. Zeker niet als je een koerswijziging voorstaat.
En dat voornemen hebben we als VVD de gehele tijd gehad. Gelderland is een schitterende provincie waarin het goed leven is. Dat willen we allemaal zo houden en liefst zelfs nog versterken.
Maar daarvoor is wel iets meer nodig dan de wens alleen. Met alleen schone voornemens en geleend geld kom je uiteindelijk niet ver. Wensen moeten betaald worden, moeten eerst verdiend zijn.
Dat realiseert de VVD in Gelderland zich duidelijk. Daarom krijgen mobiliteit, economie en innovatie zo’n vooraanstaande plek in onze plannen. Daarin gaat “het roer om“, zoals dat vaak genoemd wordt.
Maar daar is wel draagvlak voor nodig. Daarom moet je die details in samenwerking met de markt uitwerken. Samen met de spelers die daar straks mee worden geconfronteerd.
Dat vond woensdag 1 juni in de CineMec in Ede plaats. Een dikke 400 vertegenwoordigers van allerlei Gelderse organisaties deden mee aan 10 verschillende workshops. Zelf heb ik meegedaan aan de wokshops economie en mobiliteit. De noodzaak om daar energie in te steken kwam goed uit de verf.
Zaterdagmiddag 4 mei was de afsluitende bijeenkomst van de Masterclass VVD in Westervoort. Omdat ik wist dat onze Winterswijkse Frank Roerdinkholder daar zijn laatste sessie had, ben ik daar op bezoek gegaan. Goede klas, gemiddeld jong en dus veel toekomstig potentieel.
6 juni ’s-avonds in Wamelink de ALV van de Winterswijkse VVD. Een warme avond met veel belangstelling voor de lopende zaken. Zelf kon ik verslag doen van de eerste ervaringen in Arnhem. Direct een geïnteresseerd gehoor. Leden willen graag geïnformeerd blijven. Dat was duidelijk.
8 juni woensdag, dus Statendag. Meestal is dat een lange dag maar ditmaal viel dat mee. In de ochtend een sessie in de Statenzaal over de nieuwe voorjaarsnota. Normaal is dat het document waarin het nieuwe beleid voor het komende jaar wordt vastgelegd. Omdat de uitwerking van het coalitieakkoord nog niet klaar is, ontbrak dat beleidsdeel. De voorjaarsnota beperkte zich dus tot cijfermatige aspecten. Dat scheelt wel in de behandeling. In de daarop volgende fractie in de middag heb ik gepleit voor meer aandacht in de nota voor economie en innovatie. Dat laatste moet volgens mij ook een apart Statenprogramma worden.
Op vrijdag 9 juni sluit ik nog een vervelend hoofdstuk af. Als Raadslid heb ik van de gemeente een laptop op bruikleen gehad. Geleverd door de firma DLA ICT.
Gelijk duidelijkheid, daar zou ik nooit meer zaken mee willen doen.
In mijn bruikleenovereenkomst staat dat ik een “all service” contract heb. Toen ik problemen kreeg heb ik de helpdesk gebeld, mijn probleem omschreven en gevraagd of ik de laptop "onder dat contract" kon aanbieden. Dat kon. Vervolgens werd het probleem niet opgelost maar werd uiteindelijk mijn harde schijf geformatteerd en windows opnieuw geinstalleerd.
Op slag was ik dus al mijn data kwijt. De laptop kreeg ik dagen later terug.
Weken later lag ineens een rekening van DLA voor 230 euro op de mat. Dat heb ik uiteraard geweigerd te betalen. Beste DLA, wat houdt “all service” in?
Ze konden het mij niet eens vertellen!
Enfin, uiteindelijk heeft de gemeente deze onterechte rekening overgenomen en ik kon mijn laptop tegen een gereduceerd tarief van de gemeente kopen.
Maar dan bleef ik een relatie met DLA houden. Dat nooit!
Dan dus maar een nieuwe gekocht en de oude ga ik a.s. maandag inleveren.
Bladzijde om, hoofdstuk dicht.
zondag 12 juni 2011
Week 23 uit de omgeving van Winterswijk
Trouw en loyaliteit, een two way street
Het onderstaande verhaal vond ik in de Trivizier, het blad van mijn vakbond de VBM/NOV.
Het geeft zo goed weer wat ik en velen met mij, zo sterk voelen, dat ik het U niet wil onthouden.
De Berghond
Vanochtend toen ik om half zes de hond uitliet, zag ik hem voor mij uitlopen en schoot mij een vergelijking binnen. Maar om de vergelijking duidelijk te maken moet ik eerst iets over het ras vertellen.
De hond die we hebben is een Pyrenese Berghond. Dit ras is eeuwen geleden gefokt om zelfstandig een kudde schapen te beschermen tegen alles wat de kudde kan belagen: wolf, beer of mens. En dit onder alle omstandigheden, de hitte van de Frans-Spaanse zomer en de kou en sneeuw van de bergen.
Dag en nacht paraat, ook als de herder ligt te slapen is de hond alert. Het lijkt of hij ligt te slapen, want hij kan en mag pas in actie komen als er iets gebeurt, want anders wordt de kudde onrustig.
Een grote witte hond van zo’n 55 kilo. Lief en zachtaardig voor de eigen mensen en de mensen waarvan de herder heeft aangegeven dat het goed volk is. Maar mocht er iets zijn wat de kudde bedreigt, dan zal hij zich eerst presenteren met trots. Dit om te laten zien dat als de agressor blijft aandringen, hij kan rekenen op een gevecht. Een gevecht waarbij hij het zal moeten opnemen tegen deze witte furie.
Een hond met een dikke kraag om de tanden van de tegenstander te kunnen weerstaan en kaken die sterk genoeg zijn om de ruggengraat te breken. Drie van deze honden schijnen in staat te zijn om een beer te doden.
En wit, zodat als hij in gevecht was, de gealarmeerde herder wist welke van de twee z’n hond was.
En zo nodig vecht hij, in opdracht van de herder, zich dood om de kudde te redden. Deze honden groeien op in de kudde en pas na een aantal jaren zijn ze door de andere honden opgeleid om de kudde te beschermen. Het zijn heel sobere honden die genoegen nemen met relatief weinig voer. Normaal gesproken komt de herder eens in de paar dagen langs om wat voer te brengen en de kudde naar een andere plaats te brengen om daar te laten grazen.
En laat ik nu eens ons militairen vergelijken met dit ras.
Wij groeien op in de kudde en pas na jaren opleiding, door onze oudere collega’s, zijn we in staat om onze taak uit te voeren.
We nemen nog steeds genoegen met eens in de zoveel jaar een CAO en deze is altijd sober.
Deze taak hebben wij zo goed gedaan dat de beer uit het oosten geen gevaar meer vormt.
Daarna moesten we dezelfde taak al gaan doen met minder collega’s.
Er zijn eigenlijk alleen nog maar jakhalzen en coyotes die de kudde belagen. En daarom hebben we in opdracht van onze herder vreemde geitenkuddes in Bosnië, Cambodja en Afghanistan beschermd waarbij meerdere collega’s hun leven hebben gelaten. Onze vervaarlijke hoektanden worden nu geknipt en onze beschermende jas geschoren want die hebben we toch niet meer nodig tegen deze bedreigingen.
En ach, het voer voor de honden wordt wel erg duur, dus denkt de herder maar een derde van de honden in te laten slapen.
Misschien dat hij een aantal honden nog ergens met een baantje als erfhond kwijt kan.
De hond kan en zal zich zo nodig dood vechten voor zijn kudde, maar hij kan zich niet beschermen tegen de herder waar hij zijn loyaliteit aan gegeven heeft.
Een oudere hond proberen te herplaatsen geeft veel problemen en vele zullen nooit meer aarden en eigenlijk nooit goed kunnen wennen aan een nieuwe herder. Mag een hond die onvoorwaardelijke trouw aan zijn baas geeft, verwachten dat zijn baas goed voor hem zorgt?
Ook als hij wat ouder wordt en misschien niet zo nuttig meer is als vroeger?
Thuisgekomen heb ik de hond een aai over z’n kop gegeven, z’n voerbak gevuld en in de auto gestapt naar de kazerne. Naar mijn werk. Ik kan en wil niets anders.
Maj Frank Lafeber
En dan te bedenken dat het mijn partij is, die door het bedrijf Hillen&Co deze dagen defensie laat slopen. Helemaal na in juni vorig jaar nog beloofd te hebben de bezuinigingen van het vorig kabinet terug te zullen draaien.
Ik heb het er deze dagen heel erg moeilijk mee.
Chris van den Bos
Het onderstaande verhaal vond ik in de Trivizier, het blad van mijn vakbond de VBM/NOV.
Het geeft zo goed weer wat ik en velen met mij, zo sterk voelen, dat ik het U niet wil onthouden.
De Berghond
Vanochtend toen ik om half zes de hond uitliet, zag ik hem voor mij uitlopen en schoot mij een vergelijking binnen. Maar om de vergelijking duidelijk te maken moet ik eerst iets over het ras vertellen.
De hond die we hebben is een Pyrenese Berghond. Dit ras is eeuwen geleden gefokt om zelfstandig een kudde schapen te beschermen tegen alles wat de kudde kan belagen: wolf, beer of mens. En dit onder alle omstandigheden, de hitte van de Frans-Spaanse zomer en de kou en sneeuw van de bergen.
Dag en nacht paraat, ook als de herder ligt te slapen is de hond alert. Het lijkt of hij ligt te slapen, want hij kan en mag pas in actie komen als er iets gebeurt, want anders wordt de kudde onrustig.
Een grote witte hond van zo’n 55 kilo. Lief en zachtaardig voor de eigen mensen en de mensen waarvan de herder heeft aangegeven dat het goed volk is. Maar mocht er iets zijn wat de kudde bedreigt, dan zal hij zich eerst presenteren met trots. Dit om te laten zien dat als de agressor blijft aandringen, hij kan rekenen op een gevecht. Een gevecht waarbij hij het zal moeten opnemen tegen deze witte furie.
Een hond met een dikke kraag om de tanden van de tegenstander te kunnen weerstaan en kaken die sterk genoeg zijn om de ruggengraat te breken. Drie van deze honden schijnen in staat te zijn om een beer te doden.
En wit, zodat als hij in gevecht was, de gealarmeerde herder wist welke van de twee z’n hond was.
En zo nodig vecht hij, in opdracht van de herder, zich dood om de kudde te redden. Deze honden groeien op in de kudde en pas na een aantal jaren zijn ze door de andere honden opgeleid om de kudde te beschermen. Het zijn heel sobere honden die genoegen nemen met relatief weinig voer. Normaal gesproken komt de herder eens in de paar dagen langs om wat voer te brengen en de kudde naar een andere plaats te brengen om daar te laten grazen.
En laat ik nu eens ons militairen vergelijken met dit ras.
Wij groeien op in de kudde en pas na jaren opleiding, door onze oudere collega’s, zijn we in staat om onze taak uit te voeren.
We nemen nog steeds genoegen met eens in de zoveel jaar een CAO en deze is altijd sober.
Deze taak hebben wij zo goed gedaan dat de beer uit het oosten geen gevaar meer vormt.
Daarna moesten we dezelfde taak al gaan doen met minder collega’s.
Er zijn eigenlijk alleen nog maar jakhalzen en coyotes die de kudde belagen. En daarom hebben we in opdracht van onze herder vreemde geitenkuddes in Bosnië, Cambodja en Afghanistan beschermd waarbij meerdere collega’s hun leven hebben gelaten. Onze vervaarlijke hoektanden worden nu geknipt en onze beschermende jas geschoren want die hebben we toch niet meer nodig tegen deze bedreigingen.
En ach, het voer voor de honden wordt wel erg duur, dus denkt de herder maar een derde van de honden in te laten slapen.
Misschien dat hij een aantal honden nog ergens met een baantje als erfhond kwijt kan.
De hond kan en zal zich zo nodig dood vechten voor zijn kudde, maar hij kan zich niet beschermen tegen de herder waar hij zijn loyaliteit aan gegeven heeft.
Een oudere hond proberen te herplaatsen geeft veel problemen en vele zullen nooit meer aarden en eigenlijk nooit goed kunnen wennen aan een nieuwe herder. Mag een hond die onvoorwaardelijke trouw aan zijn baas geeft, verwachten dat zijn baas goed voor hem zorgt?
Ook als hij wat ouder wordt en misschien niet zo nuttig meer is als vroeger?
Thuisgekomen heb ik de hond een aai over z’n kop gegeven, z’n voerbak gevuld en in de auto gestapt naar de kazerne. Naar mijn werk. Ik kan en wil niets anders.
Maj Frank Lafeber
En dan te bedenken dat het mijn partij is, die door het bedrijf Hillen&Co deze dagen defensie laat slopen. Helemaal na in juni vorig jaar nog beloofd te hebben de bezuinigingen van het vorig kabinet terug te zullen draaien.
Ik heb het er deze dagen heel erg moeilijk mee.
Chris van den Bos
zondag 15 mei 2011
Week 19 uit de omgeving van Winterswijk
Een geknipte navelstreng en verstand na afkoeling.
Mensen die mij kennen weten dat ik militair van beroep ben geweest. Van 1968 tot 2005 heb ik maandelijks een bijdrage van Hare Majesteit op mijn bankrekening mogen ontvangen. Een hele tijd.
Het grootste deel daarvan heb ik zogezegd “paraat gezeten”.
Dat wil zeggen dat ik bij het Legerkorps of de Legerkorpstroepen heb gediend. Daar was je best trots op.
Bij de Nationale Sector, het Commando Opleidingen en de Staven zaten de kneuzen, bij het Legerkorps de kerels. Om het maar eens heel kort door de bocht te zeggen. Waar je bij behoorde was o.m. te zien aan het embleem op de mouw van de uniform. Bij het Legerkorps was dat het drie kleurig schild en later het zwaard op een groen schild.
Maar op enig moment moest ook ik een “Haagse toer” doen. Daar was niet onderuit te komen en ik heb 3 jaar in het Haagse bij de Dienst Materieel gewerkt.
Feitelijk moest ik in die periode dus het Legerkorps embleem van de schouder halen. Maar dat deed je niet. En bij de bezoeken aan het Legerkorps had men dat wel kunnen eisen. Alleen gebeurde dat niet. Men was niet dom bij het Legerkorps. Ik werkte aan materieelprojecten voor datzelfde Korps. En wat is dan mooier als dat gedaan wordt door iemand die eigenlijk, in zijn hart, bij je blijft horen. Dat garandeert echte betrokkenheid. Van een oogje toeknijpen wordt je zo alleen maar beter.
Waarom dit verhaal?
Na twaalf jaren gemeenteraadslid ben ik nu naar Provinciale Staten vertrokken. Aan ons college heb ik aangegeven zoveel mogelijk voor Winterswijk te willen blijven betekenen. Ik heb gevraagd om op de verzendlijst van de stukken (internet) te blijven staan. Dan kan ik bijblijven in wat er in Winterswijk speelt en kan telkens zien waar eventueel Provinciaal voordeel valt te behalen. Ook heb ik gevraagd de sleutel van het Stadhuis te mogen houden. Daarmee kon ik nog steeds, in het weekend, even snel de stukken lezen. Zo betrokken wilde ik graag zijn en blijven.
Enfin, binnen luttele dagen werd ik van de verzendlijst gewipt (weg is weg tenslotte nietwaar?) en kreeg ik een telefoontje of ik de sleutel eens kon brengen. Dat heb ik dezelfde middag maar gedaan.
Nu is het zo dat mensen, na een geboorte, hun eigen navelstreng ook niet doorknippen. Dat doet een ander. Dus het zal wel normaal zijn. Maar is het slim?
Als ik een heel milde bui heb, dan zou ik zeggen, Nee het is niet slim!
Los van de lokale problematiek zijn er mensen die je steeds blijven verbazen. Soms zelfs een beetje in stilte over de rooie krijgen. Voor mij is Job Cohen er zo een.
Dat de integratie in Nederland een mislukt en uit de hand gelopen project is, hoef ik velen niet te vertellen. Ga eens wandelen in bepaalde wijken in Gouda, Rotterdam, Den Haag of Utrecht. Ga eens naar geheel Amsterdam of lees eens wat in misdaadstatistieken. Het wordt vanzelf wel duidelijk.
Wie daar voor verantwoordelijk zijn, snapt men in Nederland ook wel. Het is volgens mij de grootste reden voor “de ruk naar rechts”. Voor velen staat de PvdA daarbij symbool voor het pamperen, het theedrinken, het wegkijken, het niet ingrijpen en het zo laten groeien van het probleem.
Maar wat lees ik dan voor uitspraken van Job Cohen ergens ver weg in het koude Noorwegen:
"We zijn niet goed omgesprongen met migratie. Mensen zijn boos omdat ze vinden dat migranten beter worden behandeld."
Los van de initialen van deze mijnheer (JC, dus enige grond voor onbegrijpelijke uitspraken is er wel) vraag ik mij af hoe je zoiets durft te zeggen, zonder tegelijk iets over de schuldvraag te zeggen.
Het is verbluffend om te zien hoeveel reacties op het internet op deze quote te vinden zijn. De teneur is overal hetzelfde. Het is een teken van de glijvlucht die de PvdA (zie ook de peilingen) heeft ingezet.
Dus in het hoge noorden komt het verstand pas los. Het zal wel aan de lage temperaturen liggen.
Nu begrijp ik ook waarom ik altijd zoveel ijsblokjes in mijn whisky wil.
Chris van den Bos
Mensen die mij kennen weten dat ik militair van beroep ben geweest. Van 1968 tot 2005 heb ik maandelijks een bijdrage van Hare Majesteit op mijn bankrekening mogen ontvangen. Een hele tijd.
Het grootste deel daarvan heb ik zogezegd “paraat gezeten”.
Dat wil zeggen dat ik bij het Legerkorps of de Legerkorpstroepen heb gediend. Daar was je best trots op.
Bij de Nationale Sector, het Commando Opleidingen en de Staven zaten de kneuzen, bij het Legerkorps de kerels. Om het maar eens heel kort door de bocht te zeggen. Waar je bij behoorde was o.m. te zien aan het embleem op de mouw van de uniform. Bij het Legerkorps was dat het drie kleurig schild en later het zwaard op een groen schild.
Maar op enig moment moest ook ik een “Haagse toer” doen. Daar was niet onderuit te komen en ik heb 3 jaar in het Haagse bij de Dienst Materieel gewerkt.
Feitelijk moest ik in die periode dus het Legerkorps embleem van de schouder halen. Maar dat deed je niet. En bij de bezoeken aan het Legerkorps had men dat wel kunnen eisen. Alleen gebeurde dat niet. Men was niet dom bij het Legerkorps. Ik werkte aan materieelprojecten voor datzelfde Korps. En wat is dan mooier als dat gedaan wordt door iemand die eigenlijk, in zijn hart, bij je blijft horen. Dat garandeert echte betrokkenheid. Van een oogje toeknijpen wordt je zo alleen maar beter.
Waarom dit verhaal?
Na twaalf jaren gemeenteraadslid ben ik nu naar Provinciale Staten vertrokken. Aan ons college heb ik aangegeven zoveel mogelijk voor Winterswijk te willen blijven betekenen. Ik heb gevraagd om op de verzendlijst van de stukken (internet) te blijven staan. Dan kan ik bijblijven in wat er in Winterswijk speelt en kan telkens zien waar eventueel Provinciaal voordeel valt te behalen. Ook heb ik gevraagd de sleutel van het Stadhuis te mogen houden. Daarmee kon ik nog steeds, in het weekend, even snel de stukken lezen. Zo betrokken wilde ik graag zijn en blijven.
Enfin, binnen luttele dagen werd ik van de verzendlijst gewipt (weg is weg tenslotte nietwaar?) en kreeg ik een telefoontje of ik de sleutel eens kon brengen. Dat heb ik dezelfde middag maar gedaan.
Nu is het zo dat mensen, na een geboorte, hun eigen navelstreng ook niet doorknippen. Dat doet een ander. Dus het zal wel normaal zijn. Maar is het slim?
Als ik een heel milde bui heb, dan zou ik zeggen, Nee het is niet slim!
Los van de lokale problematiek zijn er mensen die je steeds blijven verbazen. Soms zelfs een beetje in stilte over de rooie krijgen. Voor mij is Job Cohen er zo een.
Dat de integratie in Nederland een mislukt en uit de hand gelopen project is, hoef ik velen niet te vertellen. Ga eens wandelen in bepaalde wijken in Gouda, Rotterdam, Den Haag of Utrecht. Ga eens naar geheel Amsterdam of lees eens wat in misdaadstatistieken. Het wordt vanzelf wel duidelijk.
Wie daar voor verantwoordelijk zijn, snapt men in Nederland ook wel. Het is volgens mij de grootste reden voor “de ruk naar rechts”. Voor velen staat de PvdA daarbij symbool voor het pamperen, het theedrinken, het wegkijken, het niet ingrijpen en het zo laten groeien van het probleem.
Maar wat lees ik dan voor uitspraken van Job Cohen ergens ver weg in het koude Noorwegen:
"We zijn niet goed omgesprongen met migratie. Mensen zijn boos omdat ze vinden dat migranten beter worden behandeld."
Los van de initialen van deze mijnheer (JC, dus enige grond voor onbegrijpelijke uitspraken is er wel) vraag ik mij af hoe je zoiets durft te zeggen, zonder tegelijk iets over de schuldvraag te zeggen.
Het is verbluffend om te zien hoeveel reacties op het internet op deze quote te vinden zijn. De teneur is overal hetzelfde. Het is een teken van de glijvlucht die de PvdA (zie ook de peilingen) heeft ingezet.
Dus in het hoge noorden komt het verstand pas los. Het zal wel aan de lage temperaturen liggen.
Nu begrijp ik ook waarom ik altijd zoveel ijsblokjes in mijn whisky wil.
Chris van den Bos
zondag 10 april 2011
Week 14 uit de omgeving van Winterswijk
De vooruitziende blik van Generaal Spoor
Wij wenden ons tot God en Jan Soldaat
Als hoge nood en bitt’re strijd ons wacht
De nood voorbij het land in vredesstaat
Vergeten wordt de Heer en Jan Soldaat veracht.
Mooier en duidelijker dan de manier waarop Generaal Spoor het, al weer generaties terug, opgeschreven heeft, kan ik het niet verwoorden. Dit geeft in essentie weer hoe, volgens mij, grote delen van Nederland over hun veiligheid denken.
Vrede en voorspoed zijn volgens de meesten de norm.
Zo was het, zo is het en zo zal het altijd zijn.
Weinigen realiseren zich op welk een eiland van rust en gerechtigheid wij leven.
Weinigen realiseren zich dat zoiets niet vanzelfsprekend is.
Dat daar vele bloedige offers voor gebracht zijn.
Dat het iets is dat bewaakt moet worden.
Dat het grootste deel van de wereld jaloers naar ons kijkt.
In Nederland is een trend te bespeuren waar ik niet blij van wordt. Of het nu de immense puinhoop is die in een Vondelpark achterblijft na een dag verpozen, of de hufterigheid in het dagelijks verkeer of het immense gebrek aan kennis van de geschiedenis, ik weet het niet.
Wel zie ik om mij heen dat Nederland steeds minder voor zijn veiligheid, voor zijn voortbestaan over heeft. Het aantreden van het VVD-CDA kabinet zou dat kenteren. Dacht ik.
Ik herinnerde mij een artikel van het VVD 2e Kamerlid Han ten Broeke in Carré van mei 2010.
Hij beloofde dat de VVD de bezuinigingen op Defensie van het vorige kabinet zou terugdraaien.
En wat zien we nu?
De definitieve uitverkoop van ons militair apparaat onder verantwoordelijkheid van mijn partij.
Ik vind het zo ten hemel schreiend, dat ik Han ten Broeke vandaag 10 april een mail heb gestuurd. Onderstaand de integrale tekst:
Aan de Heer Han ten Broeke, Defensiewoordvoerder in de Tweede Kamer voor de VVD.
Beste Han,
De laatste plannen van dit VVD-CDA kabinet voor het Departement van Defensie hebben mij diep geschokt. Al sinds begin negenter jaren wordt Defensie gekort en het zgn. vredesdividend gebruikt voor platte bezuinigingen. Dat de taak (en daarom omvang) van Defensie a.g.v. de veranderende dreiging aangepast moest worden, was evident. Maar dit is geen moment gekoppeld geweest aan een goede dreigingsanalyse, aan nieuwe opdrachten en bijbehorende financiering.
Het is doorlopend een kwestie geweest van goedkoop geld genereren en wissels trekken op de meest loyale Rijksorganisatie.
Jarenlang kon dit verklaard worden door de “linkse” component in de diverse kabinetten.
Kon dit gekoppeld worden aan de “linkse hekel aan gezag, autoriteit en uniformen”.
Maar nu niet meer!
Nu is het mijn eigen partij die Defensie deze genadeklap geeft.
En dat in een wereld waar de dreiging diffuser maar alom vertegenwoordigd is.
Waar de economische belangen van Nederland steeds duidelijker en kwetsbaarder worden, gaat mijn partij de laatste slagkracht van Defensie verkopen.
Al zo veel materieel is tegen een habbekrats verkocht. Soms zie je het in brandhaarden (in een ander kleur geschilderd) op TV voorbij rijden!
Daar waar tanks in de Balkan, in Irak en in Afghanistan (in een andere rol) doorslaggevend bleken, gaan wij de laatste 5% verkopen.
Daar waar het luchtwapen in alle conflicten is en wordt ingezet, zet de VVD daar het mes in. Zes F-16’s ging nog net!
Daar waar de internationale handelswegen op zee steeds meer bedreigd worden, marginaliseert mijn partij de Marine verder.
Ik begrijp het werkelijk niet meer. De slagkracht van onze Defensie is geen schim meer van wat het was. Ik had hoop op een andere aanpak.
Maar dan lees ik dat zelfs mijn politiek leider de dooddoener, “we bezuinigen nu wel maar Defensie wordt straks beter”, weer durft te gebruiken.
Dat was niet waar en is niet waar en geloofde ik 20 jaar geleden al niet meer!
Maar wat het nog veel wranger maakt, is de uitnodiging voor de Nationale herdenking in Wageningen die deze dagen bij mij binnenkwam. Daarbij werd mij gevraagd de fakkelspeld op de revers te dragen. Want wij moeten stilstaan bij vrijheid, was het parool!
Bij de offers die zo velen voor ons hebben moeten brengen. In die duistere dagen die vooraf werden gegaan door het “Gebroken geweertje”en het “geen man en geen cent”.
Hoe wrang is het dan te moeten constateren hoe weinig mijn partij daarvan schijnt te hebben geleerd.
De vrijheid is niet vanzelfsprekend, onze samenleving, onze vrijheid kost vele offers. Ook financiële.
Als mijn partij niet bereid is die te brengen, dan rest het verzoek om een rechte rug voor de enige consequentie die overblijft. Deze bezuiniging is de genadeklap voor een volwassen krijgsmacht. “Wees dan een vent” en hef Defensie maar compleet op.
Elke euro die na deze laatste klap nog naar Defensie gaat is in mijn ogen weggegooid geld.
Elk jaar 7.5 miljard voor een organisatie zonder slagkracht, doorzettingsvermogen en afdoende logistiek?
Weliswaar gaat afbreken in maanden en opbouwen van materieel, organisatie, kennis en ervaring in vele jaren, maar besteed het geld dan maar aan ontwikkelingswerk en de asielzoekerindustrie.
Die budgetten zijn bij elkaar toch al zo’n tweemaal dat van Defensie.
Je ziet ik wordt hier redelijk cynisch van, maar een beter waardeoordeel over getrooste offers, is nu eenmaal moeilijk denkbaar.
Er komt vanzelf weer een tijd dat we hier ongelofelijk spijt van gaan krijgen. Maar ja, leren van het verleden schijnt altijd al lastig te zijn geweest.
Met vriendelijke en liberale groeten,
Chris van den Bos, Statenlid Gelderland
Lkol bd VbdD
Laat ik het deze week daar maar bij laten!
Chris van den Bos
Wij wenden ons tot God en Jan Soldaat
Als hoge nood en bitt’re strijd ons wacht
De nood voorbij het land in vredesstaat
Vergeten wordt de Heer en Jan Soldaat veracht.
Mooier en duidelijker dan de manier waarop Generaal Spoor het, al weer generaties terug, opgeschreven heeft, kan ik het niet verwoorden. Dit geeft in essentie weer hoe, volgens mij, grote delen van Nederland over hun veiligheid denken.
Vrede en voorspoed zijn volgens de meesten de norm.
Zo was het, zo is het en zo zal het altijd zijn.
Weinigen realiseren zich op welk een eiland van rust en gerechtigheid wij leven.
Weinigen realiseren zich dat zoiets niet vanzelfsprekend is.
Dat daar vele bloedige offers voor gebracht zijn.
Dat het iets is dat bewaakt moet worden.
Dat het grootste deel van de wereld jaloers naar ons kijkt.
In Nederland is een trend te bespeuren waar ik niet blij van wordt. Of het nu de immense puinhoop is die in een Vondelpark achterblijft na een dag verpozen, of de hufterigheid in het dagelijks verkeer of het immense gebrek aan kennis van de geschiedenis, ik weet het niet.
Wel zie ik om mij heen dat Nederland steeds minder voor zijn veiligheid, voor zijn voortbestaan over heeft. Het aantreden van het VVD-CDA kabinet zou dat kenteren. Dacht ik.
Ik herinnerde mij een artikel van het VVD 2e Kamerlid Han ten Broeke in Carré van mei 2010.
Hij beloofde dat de VVD de bezuinigingen op Defensie van het vorige kabinet zou terugdraaien.
En wat zien we nu?
De definitieve uitverkoop van ons militair apparaat onder verantwoordelijkheid van mijn partij.
Ik vind het zo ten hemel schreiend, dat ik Han ten Broeke vandaag 10 april een mail heb gestuurd. Onderstaand de integrale tekst:
Aan de Heer Han ten Broeke, Defensiewoordvoerder in de Tweede Kamer voor de VVD.
Beste Han,
De laatste plannen van dit VVD-CDA kabinet voor het Departement van Defensie hebben mij diep geschokt. Al sinds begin negenter jaren wordt Defensie gekort en het zgn. vredesdividend gebruikt voor platte bezuinigingen. Dat de taak (en daarom omvang) van Defensie a.g.v. de veranderende dreiging aangepast moest worden, was evident. Maar dit is geen moment gekoppeld geweest aan een goede dreigingsanalyse, aan nieuwe opdrachten en bijbehorende financiering.
Het is doorlopend een kwestie geweest van goedkoop geld genereren en wissels trekken op de meest loyale Rijksorganisatie.
Jarenlang kon dit verklaard worden door de “linkse” component in de diverse kabinetten.
Kon dit gekoppeld worden aan de “linkse hekel aan gezag, autoriteit en uniformen”.
Maar nu niet meer!
Nu is het mijn eigen partij die Defensie deze genadeklap geeft.
En dat in een wereld waar de dreiging diffuser maar alom vertegenwoordigd is.
Waar de economische belangen van Nederland steeds duidelijker en kwetsbaarder worden, gaat mijn partij de laatste slagkracht van Defensie verkopen.
Al zo veel materieel is tegen een habbekrats verkocht. Soms zie je het in brandhaarden (in een ander kleur geschilderd) op TV voorbij rijden!
Daar waar tanks in de Balkan, in Irak en in Afghanistan (in een andere rol) doorslaggevend bleken, gaan wij de laatste 5% verkopen.
Daar waar het luchtwapen in alle conflicten is en wordt ingezet, zet de VVD daar het mes in. Zes F-16’s ging nog net!
Daar waar de internationale handelswegen op zee steeds meer bedreigd worden, marginaliseert mijn partij de Marine verder.
Ik begrijp het werkelijk niet meer. De slagkracht van onze Defensie is geen schim meer van wat het was. Ik had hoop op een andere aanpak.
Maar dan lees ik dat zelfs mijn politiek leider de dooddoener, “we bezuinigen nu wel maar Defensie wordt straks beter”, weer durft te gebruiken.
Dat was niet waar en is niet waar en geloofde ik 20 jaar geleden al niet meer!
Maar wat het nog veel wranger maakt, is de uitnodiging voor de Nationale herdenking in Wageningen die deze dagen bij mij binnenkwam. Daarbij werd mij gevraagd de fakkelspeld op de revers te dragen. Want wij moeten stilstaan bij vrijheid, was het parool!
Bij de offers die zo velen voor ons hebben moeten brengen. In die duistere dagen die vooraf werden gegaan door het “Gebroken geweertje”en het “geen man en geen cent”.
Hoe wrang is het dan te moeten constateren hoe weinig mijn partij daarvan schijnt te hebben geleerd.
De vrijheid is niet vanzelfsprekend, onze samenleving, onze vrijheid kost vele offers. Ook financiële.
Als mijn partij niet bereid is die te brengen, dan rest het verzoek om een rechte rug voor de enige consequentie die overblijft. Deze bezuiniging is de genadeklap voor een volwassen krijgsmacht. “Wees dan een vent” en hef Defensie maar compleet op.
Elke euro die na deze laatste klap nog naar Defensie gaat is in mijn ogen weggegooid geld.
Elk jaar 7.5 miljard voor een organisatie zonder slagkracht, doorzettingsvermogen en afdoende logistiek?
Weliswaar gaat afbreken in maanden en opbouwen van materieel, organisatie, kennis en ervaring in vele jaren, maar besteed het geld dan maar aan ontwikkelingswerk en de asielzoekerindustrie.
Die budgetten zijn bij elkaar toch al zo’n tweemaal dat van Defensie.
Je ziet ik wordt hier redelijk cynisch van, maar een beter waardeoordeel over getrooste offers, is nu eenmaal moeilijk denkbaar.
Er komt vanzelf weer een tijd dat we hier ongelofelijk spijt van gaan krijgen. Maar ja, leren van het verleden schijnt altijd al lastig te zijn geweest.
Met vriendelijke en liberale groeten,
Chris van den Bos, Statenlid Gelderland
Lkol bd VbdD
Laat ik het deze week daar maar bij laten!
Chris van den Bos
zondag 3 april 2011
Week 11, 12 en 13 uit de omgeving van Winterswijk
Virussen, peetoom en de keuze van P&W.
Dynamer!dtc en Provis!rts, ik had er nog nooit van gehoord.
Maar nu wel! En vergeten doe ik het ook niet snel.
Dit zijn virussen en wel van de agressieve soort.
In mijn computer dan!
Ik moet ze via de mail hebben opgelopen. Maar weten hoe je iets hebt gekregen is één ding.
Datzelfde weer kwijtraken bleek ook nu weer geheel iets anders te zijn.
Bijna twee weken ben ik mijn dierbare Laptopje kwijt geweest.
Onthand ben je dan.
Wat is het internet en email een onmisbare schakel in onze communicatie geworden!
Dat ervaar je pas als je het kwijt bent. Zo ook nu weer.
Enfin, bijna alles werkt weer en een ervaring rijker starten we de blogcyclus maar weer op.
Laten we het eens over politiek hebben. Voor de verandering.
Het is weekend en de peiling van onze grote vriend de Hond komt weer beschikbaar.
Weet U wat ik zo opvallend vind? De stabiliteit van dit kabinet.
Het is eens een zeteltje meer, dan weer eens een zeteltje minder, maar het is stabiel.
De verhoudingen verschuiven soms wat maar men blijft zo rond de 75 zetels. Ondanks de maatregelen die nu al worden genomen of aangekondigd. Ondanks, Kunduz, Libië, kortingen op het speciaal onderwijs, een vol malieveld, noem maar op.
En langzaam groeit de VVD.
En die ontwikkeling is nog lang niet uitgewerkt!
Dit weekend kreeg het CDA suïcidale neigingen.
Er moest een nieuwe voorzitter worden gekozen.
Geen politieke functie, maar wel een met een hoog signaalgehalte.
Het werd de dominee uit Utrecht. Ruth Peetoom.
Ik krijg, als ik haar zie of hoor, het lichte idee dat er, bij die dame, ergens een draadje los zit.
Maar mogelijk is dat linkse zalvende wel de normale habitat voor een domineese. Mijn achtergrond maakt mij tenslotte slecht onderlegd om dat te herkennen.
Maar waarom suïcidaal van het CDA?
Omdat het CDA niet voor niets zowat de helft van zijn kiezers kwijt is geraakt. Kiezers die voor het grootste deel naar VVD en/of PVV zijn gegaan.
Die haalt Peetoom zeker niet meer terug.
En de twijfelaars die gebleven zijn, gaan straks ook dezelfde weg op. Let op mijn woorden.
Nederland is stevig ontkerkelijkt. De leden van het CDA hebben geen onderscheid gemaakt tussen hun eigen gedachtegoed en dat van de gemiddelde (ex)CDA kiezer.
En dat zal straks een cruciale fout blijken te zijn want de gemiddelde CDA kiezer stemde meer op een conservatieve dan op een confessionele partij.
Daarom ook die vlucht van het grootste deel naar “rechts”.
Het CDA zal met deze richting een soort CU plus worden.
Iets waarvoor mijn VVD een dankgebedje zal doen (om maar even in stijl te blijven).
Toch ben ik geen voorstander van dit verschijnsel. Een voldoende groot (conservatief) CDA heeft in mijn ogen een functie in ons bestel. Een extra CU plus, niet.
Maar deze keuze gaat ons liberalen in ieder geval geen windeieren leggen.
De commentaren bij de diverse kranten (vandaag op internet) liegen er nu al niet om.
Weet U wat mij ook opvalt? Het feit dat de Hr. Pechhold zo in ongenade lijkt te zijn gevallen bij de vrienden van onze linkse media (eigenlijk is dat een pleonasme). Vroeger, in the good old D66 days, hoefde er maar een willekeurig Kamerlid een wind te laten en daar was ie weer.
Achtereenvolgens in DWDD, Nieuwsuur en P&W kwamen we dan Pechhold tegen, die uitgebreid mocht vertellen hoe die wind rook en wat er fout aan was. Nooit hoe het beter kon natuurlijk.
Nu lijkt het er op dat “het betere deel van Nederland” inziet, dat het met Job Cohen niets is en ook nooit iets kan worden.
Er lijkt een linkse oekaze te zijn uitgegaan naar onze onpartijdige media.
En wie zien we vervolgens in een soort Pechholdritme?
Frans Timmermans, de coming man van de conservatief linkse vleugel?
De redder van het zinkend PvdA schip?
Het lijkt er zo verdacht veel op, dat ik er redelijk zeker van wordt. Enig moment wordt onze Job op een leuke (goed betaalde, want zo zijn ze wel die eerlijke delers) baan, geparachuteerd.
En wedden dat ons “timmertje, timmertje, wat maak je me nou?”, Cohen dan opvolgt?
Politiek is helemaal niet zo moeilijk!
Chris van den Bos
Dynamer!dtc en Provis!rts, ik had er nog nooit van gehoord.
Maar nu wel! En vergeten doe ik het ook niet snel.
Dit zijn virussen en wel van de agressieve soort.
In mijn computer dan!
Ik moet ze via de mail hebben opgelopen. Maar weten hoe je iets hebt gekregen is één ding.
Datzelfde weer kwijtraken bleek ook nu weer geheel iets anders te zijn.
Bijna twee weken ben ik mijn dierbare Laptopje kwijt geweest.
Onthand ben je dan.
Wat is het internet en email een onmisbare schakel in onze communicatie geworden!
Dat ervaar je pas als je het kwijt bent. Zo ook nu weer.
Enfin, bijna alles werkt weer en een ervaring rijker starten we de blogcyclus maar weer op.
Laten we het eens over politiek hebben. Voor de verandering.
Het is weekend en de peiling van onze grote vriend de Hond komt weer beschikbaar.
Weet U wat ik zo opvallend vind? De stabiliteit van dit kabinet.
Het is eens een zeteltje meer, dan weer eens een zeteltje minder, maar het is stabiel.
De verhoudingen verschuiven soms wat maar men blijft zo rond de 75 zetels. Ondanks de maatregelen die nu al worden genomen of aangekondigd. Ondanks, Kunduz, Libië, kortingen op het speciaal onderwijs, een vol malieveld, noem maar op.
En langzaam groeit de VVD.
En die ontwikkeling is nog lang niet uitgewerkt!
Dit weekend kreeg het CDA suïcidale neigingen.
Er moest een nieuwe voorzitter worden gekozen.
Geen politieke functie, maar wel een met een hoog signaalgehalte.
Het werd de dominee uit Utrecht. Ruth Peetoom.
Ik krijg, als ik haar zie of hoor, het lichte idee dat er, bij die dame, ergens een draadje los zit.
Maar mogelijk is dat linkse zalvende wel de normale habitat voor een domineese. Mijn achtergrond maakt mij tenslotte slecht onderlegd om dat te herkennen.
Maar waarom suïcidaal van het CDA?
Omdat het CDA niet voor niets zowat de helft van zijn kiezers kwijt is geraakt. Kiezers die voor het grootste deel naar VVD en/of PVV zijn gegaan.
Die haalt Peetoom zeker niet meer terug.
En de twijfelaars die gebleven zijn, gaan straks ook dezelfde weg op. Let op mijn woorden.
Nederland is stevig ontkerkelijkt. De leden van het CDA hebben geen onderscheid gemaakt tussen hun eigen gedachtegoed en dat van de gemiddelde (ex)CDA kiezer.
En dat zal straks een cruciale fout blijken te zijn want de gemiddelde CDA kiezer stemde meer op een conservatieve dan op een confessionele partij.
Daarom ook die vlucht van het grootste deel naar “rechts”.
Het CDA zal met deze richting een soort CU plus worden.
Iets waarvoor mijn VVD een dankgebedje zal doen (om maar even in stijl te blijven).
Toch ben ik geen voorstander van dit verschijnsel. Een voldoende groot (conservatief) CDA heeft in mijn ogen een functie in ons bestel. Een extra CU plus, niet.
Maar deze keuze gaat ons liberalen in ieder geval geen windeieren leggen.
De commentaren bij de diverse kranten (vandaag op internet) liegen er nu al niet om.
Weet U wat mij ook opvalt? Het feit dat de Hr. Pechhold zo in ongenade lijkt te zijn gevallen bij de vrienden van onze linkse media (eigenlijk is dat een pleonasme). Vroeger, in the good old D66 days, hoefde er maar een willekeurig Kamerlid een wind te laten en daar was ie weer.
Achtereenvolgens in DWDD, Nieuwsuur en P&W kwamen we dan Pechhold tegen, die uitgebreid mocht vertellen hoe die wind rook en wat er fout aan was. Nooit hoe het beter kon natuurlijk.
Nu lijkt het er op dat “het betere deel van Nederland” inziet, dat het met Job Cohen niets is en ook nooit iets kan worden.
Er lijkt een linkse oekaze te zijn uitgegaan naar onze onpartijdige media.
En wie zien we vervolgens in een soort Pechholdritme?
Frans Timmermans, de coming man van de conservatief linkse vleugel?
De redder van het zinkend PvdA schip?
Het lijkt er zo verdacht veel op, dat ik er redelijk zeker van wordt. Enig moment wordt onze Job op een leuke (goed betaalde, want zo zijn ze wel die eerlijke delers) baan, geparachuteerd.
En wedden dat ons “timmertje, timmertje, wat maak je me nou?”, Cohen dan opvolgt?
Politiek is helemaal niet zo moeilijk!
Chris van den Bos
zondag 13 maart 2011
Week 10 uit Winterswijk en omgeving
Manke Nelis, verkiezingen en kleine zorgen.
Ik was, een aantal weken terug, al wat pessimistisch over Manke Nelis.
Zijn kansen werden laag ingeschat.
Officieel kan ik MIA niet wijzigen in KIA.
Maar er zijn wat sporen (achter in de tuin) aangetroffen die twijfel zaaien. Was er een fataal einde?
We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Maar een nieuwe verrassing diende zich aan.
Het weekend kende, voor het eerst, zacht weer.
Wat doe je dan? Je gaat de rommel van de winter opruimen. Dus de grashark uit de garage en aan de slag met het opruimen van hopen oude bladeren.
In een hoekje tegen de garagemuur lag een flinke opgewaaide hoop.
Fluks de hark erdoor. Dat ging wat zwaar. Wat steviger aangezet en wat harkte ik tevoorschijn?
Erik de Egel. In een stevig prikkelende maar slapende bol, had mijnheer zijn winter in die hoek doorgebracht.
Aangezien de luiwammes zelfs van deze behandeling niet wakker wenste te worden, hebben we hem maar weer in de bladeren ingegraven. Goede smoes om daar niet verder te gaan!
Het was mij overigens het weekje wel. Campagnevoeren ging mij niet in de koude kleren zitten.
Dat bleek onverwacht inspannend. Het vroeg een tol, zogezegd.
En het is altijd maar afwachten wat het resultaat zal zijn.
Dat viel dus enorm mee. Daar werd ik bescheiden van.
In Winterswijk 40% van de VVD stemmen als voorkeurstem maakte mij dankbaar. Maar een dubbel aantal uit geheel Gelderland was werkelijk onverwacht. Het zorgt voor een belofte aan jezelf.
3884 voorkeurstemmen betekent vertrouwen. Dat zal ik de komende jaren waar moeten maken.
Dat zorgt voor een verplichting, waar zorgvuldig mee moet worden omgegaan.
Overigens zijn die Gelderse beslommeringen peanuts vergeleken met het wereldnieuws.
Wat er de afgelopen dagen in Japan gebeurde slaat natuurlijk alles.
Ongelofelijk wat een natuurgeweld.
Stel je eens voor, je zit rustig achter de PC, een blogje te schrijven of iets dergelijks en zo’n muur van water komt op je af.
Gruwelijk onbetekenend zijn we dan.
Alles om je heen wordt weggevaagd.
Zit stil lezer en denk je in die situatie. Ik wordt er koud van.
Dan zorgt de hedendaagse techniek er ook nog eens voor, dat alles visueel wordt.
Van elke ramp verschijnen vroeg of laat wel beelden.
Je ziet een automobilist een hopeloze race rijden tegen de achtervolgende golven. Even later, weg!
It puts things back in perspective.
Nee, dan zijn we weer blij om hoog en droog in Corle, Winterswijk stukken te moeten lezen voor de Provincie. Als dat mijn enige zorg voor vandaag is, dan zijn dat kleine zorgen. Dan is het goed.
Chris van den Bos
Ik was, een aantal weken terug, al wat pessimistisch over Manke Nelis.
Zijn kansen werden laag ingeschat.
Officieel kan ik MIA niet wijzigen in KIA.
Maar er zijn wat sporen (achter in de tuin) aangetroffen die twijfel zaaien. Was er een fataal einde?
We zullen het waarschijnlijk nooit weten. Maar een nieuwe verrassing diende zich aan.
Het weekend kende, voor het eerst, zacht weer.
Wat doe je dan? Je gaat de rommel van de winter opruimen. Dus de grashark uit de garage en aan de slag met het opruimen van hopen oude bladeren.
In een hoekje tegen de garagemuur lag een flinke opgewaaide hoop.
Fluks de hark erdoor. Dat ging wat zwaar. Wat steviger aangezet en wat harkte ik tevoorschijn?
Erik de Egel. In een stevig prikkelende maar slapende bol, had mijnheer zijn winter in die hoek doorgebracht.
Aangezien de luiwammes zelfs van deze behandeling niet wakker wenste te worden, hebben we hem maar weer in de bladeren ingegraven. Goede smoes om daar niet verder te gaan!
Het was mij overigens het weekje wel. Campagnevoeren ging mij niet in de koude kleren zitten.
Dat bleek onverwacht inspannend. Het vroeg een tol, zogezegd.
En het is altijd maar afwachten wat het resultaat zal zijn.
Dat viel dus enorm mee. Daar werd ik bescheiden van.
In Winterswijk 40% van de VVD stemmen als voorkeurstem maakte mij dankbaar. Maar een dubbel aantal uit geheel Gelderland was werkelijk onverwacht. Het zorgt voor een belofte aan jezelf.
3884 voorkeurstemmen betekent vertrouwen. Dat zal ik de komende jaren waar moeten maken.
Dat zorgt voor een verplichting, waar zorgvuldig mee moet worden omgegaan.
Overigens zijn die Gelderse beslommeringen peanuts vergeleken met het wereldnieuws.
Wat er de afgelopen dagen in Japan gebeurde slaat natuurlijk alles.
Ongelofelijk wat een natuurgeweld.
Stel je eens voor, je zit rustig achter de PC, een blogje te schrijven of iets dergelijks en zo’n muur van water komt op je af.
Gruwelijk onbetekenend zijn we dan.
Alles om je heen wordt weggevaagd.
Zit stil lezer en denk je in die situatie. Ik wordt er koud van.
Dan zorgt de hedendaagse techniek er ook nog eens voor, dat alles visueel wordt.
Van elke ramp verschijnen vroeg of laat wel beelden.
Je ziet een automobilist een hopeloze race rijden tegen de achtervolgende golven. Even later, weg!
It puts things back in perspective.
Nee, dan zijn we weer blij om hoog en droog in Corle, Winterswijk stukken te moeten lezen voor de Provincie. Als dat mijn enige zorg voor vandaag is, dan zijn dat kleine zorgen. Dan is het goed.
Chris van den Bos
zondag 6 maart 2011
Week 9 uit Winterswijk en omgeving
Aangeboden op Marktplaats, een sneeuwschuiver niet gebruikt.
Basta, finito, klaar, ready, t’is beurt, completo, finish, done, hoe het allemaal ook mag heten, vind ik niet zo interessant. Maar wel het gevoel. De campagne is voorbij, de verkiezingen zijn geweest.
De uitslag lijkt helder alhoewel we nog even op morgen 7 maart moeten wachten voor de definitieve helderheid. Dan zal Paulien Krikke in Arnhem de uiteindelijke uitslag bekend maken.
Vijf dagen na dato! En dat in een modern land!
Ach jongen ik ben al zo oud, sprak de grijsaard tegen de jongeling. In mijn dagen stemden ze zelfs nog met de computer!
Maar ja wij hebben een mijnheer Gongrijp gehad. Lang leve het rode potlood!
Maandag ga ik eerst naar Arnhem voor wat administratieve zaken en voor de definitieve uitslag.
Mogelijk zullen nog wat kandidaten de kiesdrempel halen en kan de lijst nog veranderen.
Niets is nu nog zeker. De kiesdrempel is 4065 stemmen. Dat kan in een grote stad “gemakkelijker” gehaald worden dan in een dorp. Dat is nog wel spannend, want Anja Prins op nummer 7 uit Apeldoorn heeft dit al gehaald. Er komen dus sowieso veranderingen. Tot nu toe zijn pas de resultaten van zes Achterhoekse gemeentes bekend en staat mijn teller op 2084.
Afwachten waar we uitkomen dus.
Dan de sneeuwschuiver. Het citaat van Job Cohen.
De sneeuwschuiver waarmee hij “alle plannen van rechts” gewoon van de wereld zou schuiven.
Wat is die partij toch zuur, wat zijn ze toch negatief en conservatief. Niets mag veranderen.
We weten dat het aanbod speciaal onderwijs in de laatste jaren verdubbeld is. Zonder enige reden. Daar is door de sector zelf dus veel te makkelijk mee om gegaan. Dat wordt onbetaalbaar en gaat ten koste van diegenen die het werkelijk nodig hebben.
We weten dat tegenwoordig een op elke vijf jongeren een soort rugzakje voor speciale ondersteuning heeft. Dat met die jongeren iets mis is. Een op de vijf. Dat gelooft toch niemand?
Daar is een hele “hulp industrie” schuldig aan.
Net als met de “asiel industrie”.
Men verdient daar zijn brood en de regel is, hoe meer behoefte, hoe meer carrière er kan worden gemaakt.
Ook vindt iedereen dat de overheid uit zijn krachten is gegroeid.
Dat er veel te veel bureaucratie is.
Dat er veel te veel onzinnige regels zijn.
Dat het ambtenarenapparaat tot nu toe alleen maar groeit.
Als het kabinet Rutte daar iets aan wil doen, worden de meest onzinnige, op het sentiment spelende, argumenten gebruikt om het Malieveld weer vol te krijgen. Conservatief negativisme dat is het.
Daarom spreek ik de laatste tijd consequent van progressief rechts en conservatief links.
Maar laten we deze litanie van voorbeelden maar even stoppen.
Er zijn er genoeg.
Want ik moet even eerlijk zijn. Ik ben eigenlijk best blij met Job Cohen.
Ondanks mijn vele kritiek op wat de man doet.
Laat hem maar doorgaan met zijn gehakkelde betogen. Met zijn negativisme. Met zijn conservatisme. Het is feitelijk de meest ideale fractieleider die de PvdA kan hebben.
Voor een liberaal dan!
Chris van den Bos
Basta, finito, klaar, ready, t’is beurt, completo, finish, done, hoe het allemaal ook mag heten, vind ik niet zo interessant. Maar wel het gevoel. De campagne is voorbij, de verkiezingen zijn geweest.
De uitslag lijkt helder alhoewel we nog even op morgen 7 maart moeten wachten voor de definitieve helderheid. Dan zal Paulien Krikke in Arnhem de uiteindelijke uitslag bekend maken.
Vijf dagen na dato! En dat in een modern land!
Ach jongen ik ben al zo oud, sprak de grijsaard tegen de jongeling. In mijn dagen stemden ze zelfs nog met de computer!
Maar ja wij hebben een mijnheer Gongrijp gehad. Lang leve het rode potlood!
Maandag ga ik eerst naar Arnhem voor wat administratieve zaken en voor de definitieve uitslag.
Mogelijk zullen nog wat kandidaten de kiesdrempel halen en kan de lijst nog veranderen.
Niets is nu nog zeker. De kiesdrempel is 4065 stemmen. Dat kan in een grote stad “gemakkelijker” gehaald worden dan in een dorp. Dat is nog wel spannend, want Anja Prins op nummer 7 uit Apeldoorn heeft dit al gehaald. Er komen dus sowieso veranderingen. Tot nu toe zijn pas de resultaten van zes Achterhoekse gemeentes bekend en staat mijn teller op 2084.
Afwachten waar we uitkomen dus.
Dan de sneeuwschuiver. Het citaat van Job Cohen.
De sneeuwschuiver waarmee hij “alle plannen van rechts” gewoon van de wereld zou schuiven.
Wat is die partij toch zuur, wat zijn ze toch negatief en conservatief. Niets mag veranderen.
We weten dat het aanbod speciaal onderwijs in de laatste jaren verdubbeld is. Zonder enige reden. Daar is door de sector zelf dus veel te makkelijk mee om gegaan. Dat wordt onbetaalbaar en gaat ten koste van diegenen die het werkelijk nodig hebben.
We weten dat tegenwoordig een op elke vijf jongeren een soort rugzakje voor speciale ondersteuning heeft. Dat met die jongeren iets mis is. Een op de vijf. Dat gelooft toch niemand?
Daar is een hele “hulp industrie” schuldig aan.
Net als met de “asiel industrie”.
Men verdient daar zijn brood en de regel is, hoe meer behoefte, hoe meer carrière er kan worden gemaakt.
Ook vindt iedereen dat de overheid uit zijn krachten is gegroeid.
Dat er veel te veel bureaucratie is.
Dat er veel te veel onzinnige regels zijn.
Dat het ambtenarenapparaat tot nu toe alleen maar groeit.
Als het kabinet Rutte daar iets aan wil doen, worden de meest onzinnige, op het sentiment spelende, argumenten gebruikt om het Malieveld weer vol te krijgen. Conservatief negativisme dat is het.
Daarom spreek ik de laatste tijd consequent van progressief rechts en conservatief links.
Maar laten we deze litanie van voorbeelden maar even stoppen.
Er zijn er genoeg.
Want ik moet even eerlijk zijn. Ik ben eigenlijk best blij met Job Cohen.
Ondanks mijn vele kritiek op wat de man doet.
Laat hem maar doorgaan met zijn gehakkelde betogen. Met zijn negativisme. Met zijn conservatisme. Het is feitelijk de meest ideale fractieleider die de PvdA kan hebben.
Voor een liberaal dan!
Chris van den Bos
zondag 20 februari 2011
Week 7 uit de omgeving van Winterswijk
Wat vallen oppositie en media weer door de mand.
In de liefde en politiek is alles geoorloofd. Ik geloof tenminste dat dit de juiste weergave van dit spreekwoord is. Laten we de liefde nu maar even zitten. Deze weken gaat het om de politiek.
Vorige week kwam ik terug van de 130 km/uur presentatie van de VVD langs de snelweg A13 bij Beesd.
Bijna weer thuis in de Achterhoek reden wij over de N18 voor Lichtenvoorde.
Staat daar een heel gezelschap CDA’ers langs de weg reclame te maken voor verlengen van de A18.
Snel thuis met het CDA was de boodschap.
Van een koude kermis thuis met het CDA was beter geweest.
De gedeputeerde met verkeer deze periode is van het CDA.
Zij had dus ruim de gelegenheid om vier jaar lang hier invulling aan te kunnen geven.
Nee, sterker nog. Toen de VVD twee jaar terug een motie indiende met het voorstel: “verbouw de N18 tot een autoweg 100 km/uur met 2 x 2 gescheiden rijbanen”, stemde datzelfde CDA tegen
Ik zat samen met een mede VVD’er in de auto, “volksverlakkerij” noemden we dit spontaan.
Maar het kan nog erger. Mark en zijn kabinet zijn aan het hervormen. Dat is kei- en keihard nodig.
De staatsschuld loopt nog dagelijks met honderden miljoenen op.
En echt solidair met de toekomst zijn, echt solidair zijn met onze kinderen, betekent ingrijpen. Betekent bezuinigen.
Dat kan niet anders, maar doet natuurlijk wel pijn. Het Malieveld stroomde vol met ambtenaren.
Want snijden in het overheidsapparaat levert het minste nadeel voor de economie. En de krimp van de bevolking is een garantie voor werk in de toekomst. Dus: “Now is the time”.
Wat zie ik in de krant van wakker Nederland op de voorpagina deze week?
Een grote foto van “de drie”.
Van Job Cohen, Emile Roemer en Jolanda Sap. Breed grijnzend in de camera kijkend, opgesteld voor de stakers die het OV in de grote steden plat gaan leggen.
Fijn is dat, je zult maar naar je werk moeten, ga maar lopen zeggen de drie.
Fijn is dat, je zult maar naar het ziekenhuis moeten, neem maar een taxi zeggen de drie.
Fijn is dat, je zult maar je vakantie in Nederland doorbrengen, bekijk het maar zeggen de drie.
Wat een ongelofelijk egoïstisch en kortzichtig eigenbelang toont men hier. Wat een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Het bewijst alle vooroordelen over politici.
Maar eigenlijk is dit het beste stemadvies dat de VVD voor 2 maart had kunnen krijgen!
Dan nog twee opvallende zaken van de laatste tijd. Was het niet (o.m.) A. Pechhold die continue dit hervormende kabinet aanviel over het, althans volgens hem, op onderwijs bezuinigen.
Wat blijkt nu, het CPB heeft het kabinetsvoornemen doorgerekend en Mark Rutte heeft 100% gelijk.
Er wordt niet op onderwijs bezuinigd. Er worden slechts noodzakelijke prioriteiten gelegd.
Het totale bedrag voor onderwijs blijft gelijk. Het zijn inderdaad hervormingen.
Horen we de Hr. Pechhold nu nog? De vraag stellen is hem beantwoorden. Nee, natuurlijk niet.
Maar horen we onze onpartijdig linkse pers nu ook? Helaas, het antwoord is hetzelfde. Nee, natuurlijk niet.
Dan nog het gebruik van de 1e Kamer. Al sinds jaar en dag het gremium voor reflectie, niet voor politiek. Daar horen oudere, ervaren mensen de uitvoerbaarheid van wetten de bezien.
Daar hoort een moment voor bezinning te worden genomen.
“Links” heeft ruim aangekondigd deze Kamer voor politieke doeleinden te gaan misbruiken. Daar zou de pers toch op moeten duiken. Dat zou elke schrijvende democraat toch sterk moeten veroordelen. Doen ze dat?
De vraag stellen is hem beantwoorden.
Tot hun elleboog zitten ze in de linkse……..
Ach, 2 maart hebben U en ik de kans. 2 maart kunnen we Mark aan het werk houden.
2 maart kunnen we Nederland een duw in de goede richting geven.
Ga stemmen op 2 maart, stem op de VVD.
Voor Gelderland en voor Nederland.
Hou Mark aan ’t wark!
Chris van den Bos
In de liefde en politiek is alles geoorloofd. Ik geloof tenminste dat dit de juiste weergave van dit spreekwoord is. Laten we de liefde nu maar even zitten. Deze weken gaat het om de politiek.
Vorige week kwam ik terug van de 130 km/uur presentatie van de VVD langs de snelweg A13 bij Beesd.
Bijna weer thuis in de Achterhoek reden wij over de N18 voor Lichtenvoorde.
Staat daar een heel gezelschap CDA’ers langs de weg reclame te maken voor verlengen van de A18.
Snel thuis met het CDA was de boodschap.
Van een koude kermis thuis met het CDA was beter geweest.
De gedeputeerde met verkeer deze periode is van het CDA.
Zij had dus ruim de gelegenheid om vier jaar lang hier invulling aan te kunnen geven.
Nee, sterker nog. Toen de VVD twee jaar terug een motie indiende met het voorstel: “verbouw de N18 tot een autoweg 100 km/uur met 2 x 2 gescheiden rijbanen”, stemde datzelfde CDA tegen
Ik zat samen met een mede VVD’er in de auto, “volksverlakkerij” noemden we dit spontaan.
Maar het kan nog erger. Mark en zijn kabinet zijn aan het hervormen. Dat is kei- en keihard nodig.
De staatsschuld loopt nog dagelijks met honderden miljoenen op.
En echt solidair met de toekomst zijn, echt solidair zijn met onze kinderen, betekent ingrijpen. Betekent bezuinigen.
Dat kan niet anders, maar doet natuurlijk wel pijn. Het Malieveld stroomde vol met ambtenaren.
Want snijden in het overheidsapparaat levert het minste nadeel voor de economie. En de krimp van de bevolking is een garantie voor werk in de toekomst. Dus: “Now is the time”.
Wat zie ik in de krant van wakker Nederland op de voorpagina deze week?
Een grote foto van “de drie”.
Van Job Cohen, Emile Roemer en Jolanda Sap. Breed grijnzend in de camera kijkend, opgesteld voor de stakers die het OV in de grote steden plat gaan leggen.
Fijn is dat, je zult maar naar je werk moeten, ga maar lopen zeggen de drie.
Fijn is dat, je zult maar naar het ziekenhuis moeten, neem maar een taxi zeggen de drie.
Fijn is dat, je zult maar je vakantie in Nederland doorbrengen, bekijk het maar zeggen de drie.
Wat een ongelofelijk egoïstisch en kortzichtig eigenbelang toont men hier. Wat een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Het bewijst alle vooroordelen over politici.
Maar eigenlijk is dit het beste stemadvies dat de VVD voor 2 maart had kunnen krijgen!
Dan nog twee opvallende zaken van de laatste tijd. Was het niet (o.m.) A. Pechhold die continue dit hervormende kabinet aanviel over het, althans volgens hem, op onderwijs bezuinigen.
Wat blijkt nu, het CPB heeft het kabinetsvoornemen doorgerekend en Mark Rutte heeft 100% gelijk.
Er wordt niet op onderwijs bezuinigd. Er worden slechts noodzakelijke prioriteiten gelegd.
Het totale bedrag voor onderwijs blijft gelijk. Het zijn inderdaad hervormingen.
Horen we de Hr. Pechhold nu nog? De vraag stellen is hem beantwoorden. Nee, natuurlijk niet.
Maar horen we onze onpartijdig linkse pers nu ook? Helaas, het antwoord is hetzelfde. Nee, natuurlijk niet.
Dan nog het gebruik van de 1e Kamer. Al sinds jaar en dag het gremium voor reflectie, niet voor politiek. Daar horen oudere, ervaren mensen de uitvoerbaarheid van wetten de bezien.
Daar hoort een moment voor bezinning te worden genomen.
“Links” heeft ruim aangekondigd deze Kamer voor politieke doeleinden te gaan misbruiken. Daar zou de pers toch op moeten duiken. Dat zou elke schrijvende democraat toch sterk moeten veroordelen. Doen ze dat?
De vraag stellen is hem beantwoorden.
Tot hun elleboog zitten ze in de linkse……..
Ach, 2 maart hebben U en ik de kans. 2 maart kunnen we Mark aan het werk houden.
2 maart kunnen we Nederland een duw in de goede richting geven.
Ga stemmen op 2 maart, stem op de VVD.
Voor Gelderland en voor Nederland.
Hou Mark aan ’t wark!
Chris van den Bos
zondag 13 februari 2011
Week 6 uit de omgeving van Winterswijk
Manke Nelis en de islamitische revolutie
Het wordt langzamerhand een harde realiteit. Het laatste sitrep dat ik uit mijn tuinfront ontving gaf aan: Nickname “Manke Nelis”, MIA.
Er is dus nog (een kleine) hoop. MIA (Missing in Action) is nog geen KIA (Killed in Action).
Dus wie weet staat ons nog een onverwachte fly by van Manke Nelis te wachten.
Maar de algehele stemming is negatief. Veel hoop is er niet meer.
Life is a bitch.
Direct maar even doorgaan met het negatieve nieuws. Dat heb ik als gevoel bij Egypte. Los van de euforie die ter plaatse, via ontelbare beelden, is te zien, heb ik mijn twijfels. Waar gaat dit heen.
Zijn wij niet te naïef als wij naar de demonstranten kijken.
Verwachten wij van deze mensenmassa’s niet te veel een “westers” verwachtingspatroon. Ik las laatst een column van Leon de Winter.
Nu is dat een schrijver met vaste uitgangspunten. Dat moet je meenemen in de beoordeling. Maar op onwaarheden heb ik hem nog nooit kunnen betrappen. Wat schreef de man:
“Willen de mensen in de straten van Cairo dan geen vrijheid en democratie? Het vervelende antwoord is: eh, nou, misschien niet zoals wij willen. Zeker, ze willen in grote meerderheid vrijheid en democratie voor gelijkgezinden, maar niet voor andersdenkenden.
Het Pew Research Center publiceerde in december jl. een onderzoek naar opvattingen en waarden onder Arabieren en moslims, een recent rapport dus. De cijfers over Egypte zijn schrikbarend. Ik haal
er één uit.
Aan de Egyptenaren werd door de vragenstellers van Pew voorgelegd wat er met mensen moet gebeuren die de islam verlaten. Vierentachtig procent antwoordde dat het verlaten van de islam met de dood moest worden bestraft.
Van elke honderd demonstranten die u op televisie ziet, vinden er vierentachtig dat een afvallige moet worden gedood. Zo vooruitstrevend en vrijheidslievend zijn ze daar. Zo democratisch en liberaal zijn de opstandelingen. Ja, ze willen een democratie om de verlichte dictator, die slechts in schijn een vrome moslim was, af te zetten en vervolgens hun middeleeuwse opvattingen over een rechtvaardige staat in voeren: dood de afvallige, stenig de overspelige, hak de handen af van de dief. “
De analogie met 1979 in Iran doet zich toch wel heel sterk gelden. Daar werd ook een tirannie verjaagd. Daar stond het westen ook te juichen. Nu was er vrijheid, nu zou er (een vorm van westerse) democratie ontstaan. En wat is het geworden? Een barbarij van fundamentalisten.
Vrijheid heb je, zolang je precies doet wat van je verwacht wordt.
Niet mijn idee van vrijheid.
Ik word er altijd heel eng van. Deze week nog de winnende World Press foto. Een jong meisje met afgesneden neus en oren. Als kind uitgehuwelijkt aan een man met losse handjes, weggelopen en voor straf neus en oren afgesneden.
Een taliban strijder voor de islamitische zaak was dat!
Wat een pedofilie, wat een barbaren. Nee, Islam is vrede zegt men toch altijd.
Maar ik heb van Mark Rutte begrepen, beoordeel mensen niet op hun geloof maar op gedrag.
Nu zal hij anders bedoeld hebben, maar ik word er niet vrolijk van dit gedrag. Barbaren dat zijn het!
Dan even terug naar de beschaving, naar onze eigen uitdagingen. Verkiezingen voor de Provinciale Staten. Meestal een wat ondergeschoven verkiezing. Maar wat zijn ze dit keer belangrijk.
Eindelijk hebben we een regering die vorm en inhoud geeft aan wat veel mensen willen.
Aandacht voor het slachtoffer, niet alleen maar voor de dader.
Breken ze bij je in, mag je het eigen bezit verdedigen.
Bonnenquota de deur uit.
Zware misdaden verjaren niet meer.
enz. enz. enz.
Dat willen we allemaal wel. Maar willen we dat mogelijk maken, dan moet er een meerderheid in de 1e Kamer komen. Anders gaat de PvdA daar (uit politiek eigengewin ) straks weer dwars liggen.
En dat moeten we voorkomen. Ga stemmen en laat dit kabinet niet vleugellam maken!
En manke Nelis? Ach misschien is hij wel naar Egypte.
Daar hebben ze nog een vredesduif nodig
Chris van den Bos
Het wordt langzamerhand een harde realiteit. Het laatste sitrep dat ik uit mijn tuinfront ontving gaf aan: Nickname “Manke Nelis”, MIA.
Er is dus nog (een kleine) hoop. MIA (Missing in Action) is nog geen KIA (Killed in Action).
Dus wie weet staat ons nog een onverwachte fly by van Manke Nelis te wachten.
Maar de algehele stemming is negatief. Veel hoop is er niet meer.
Life is a bitch.
Direct maar even doorgaan met het negatieve nieuws. Dat heb ik als gevoel bij Egypte. Los van de euforie die ter plaatse, via ontelbare beelden, is te zien, heb ik mijn twijfels. Waar gaat dit heen.
Zijn wij niet te naïef als wij naar de demonstranten kijken.
Verwachten wij van deze mensenmassa’s niet te veel een “westers” verwachtingspatroon. Ik las laatst een column van Leon de Winter.
Nu is dat een schrijver met vaste uitgangspunten. Dat moet je meenemen in de beoordeling. Maar op onwaarheden heb ik hem nog nooit kunnen betrappen. Wat schreef de man:
“Willen de mensen in de straten van Cairo dan geen vrijheid en democratie? Het vervelende antwoord is: eh, nou, misschien niet zoals wij willen. Zeker, ze willen in grote meerderheid vrijheid en democratie voor gelijkgezinden, maar niet voor andersdenkenden.
Het Pew Research Center publiceerde in december jl. een onderzoek naar opvattingen en waarden onder Arabieren en moslims, een recent rapport dus. De cijfers over Egypte zijn schrikbarend. Ik haal
er één uit.
Aan de Egyptenaren werd door de vragenstellers van Pew voorgelegd wat er met mensen moet gebeuren die de islam verlaten. Vierentachtig procent antwoordde dat het verlaten van de islam met de dood moest worden bestraft.
Van elke honderd demonstranten die u op televisie ziet, vinden er vierentachtig dat een afvallige moet worden gedood. Zo vooruitstrevend en vrijheidslievend zijn ze daar. Zo democratisch en liberaal zijn de opstandelingen. Ja, ze willen een democratie om de verlichte dictator, die slechts in schijn een vrome moslim was, af te zetten en vervolgens hun middeleeuwse opvattingen over een rechtvaardige staat in voeren: dood de afvallige, stenig de overspelige, hak de handen af van de dief. “
De analogie met 1979 in Iran doet zich toch wel heel sterk gelden. Daar werd ook een tirannie verjaagd. Daar stond het westen ook te juichen. Nu was er vrijheid, nu zou er (een vorm van westerse) democratie ontstaan. En wat is het geworden? Een barbarij van fundamentalisten.
Vrijheid heb je, zolang je precies doet wat van je verwacht wordt.
Niet mijn idee van vrijheid.
Ik word er altijd heel eng van. Deze week nog de winnende World Press foto. Een jong meisje met afgesneden neus en oren. Als kind uitgehuwelijkt aan een man met losse handjes, weggelopen en voor straf neus en oren afgesneden.
Een taliban strijder voor de islamitische zaak was dat!
Wat een pedofilie, wat een barbaren. Nee, Islam is vrede zegt men toch altijd.
Maar ik heb van Mark Rutte begrepen, beoordeel mensen niet op hun geloof maar op gedrag.
Nu zal hij anders bedoeld hebben, maar ik word er niet vrolijk van dit gedrag. Barbaren dat zijn het!
Dan even terug naar de beschaving, naar onze eigen uitdagingen. Verkiezingen voor de Provinciale Staten. Meestal een wat ondergeschoven verkiezing. Maar wat zijn ze dit keer belangrijk.
Eindelijk hebben we een regering die vorm en inhoud geeft aan wat veel mensen willen.
Aandacht voor het slachtoffer, niet alleen maar voor de dader.
Breken ze bij je in, mag je het eigen bezit verdedigen.
Bonnenquota de deur uit.
Zware misdaden verjaren niet meer.
enz. enz. enz.
Dat willen we allemaal wel. Maar willen we dat mogelijk maken, dan moet er een meerderheid in de 1e Kamer komen. Anders gaat de PvdA daar (uit politiek eigengewin ) straks weer dwars liggen.
En dat moeten we voorkomen. Ga stemmen en laat dit kabinet niet vleugellam maken!
En manke Nelis? Ach misschien is hij wel naar Egypte.
Daar hebben ze nog een vredesduif nodig
Chris van den Bos
zondag 6 februari 2011
Week 4 en 5 in Winterswijk e.o.
Wat is er aan de hand met manke Nelis?
Mijn vrouw heeft een verzorgend karakter. Dat is een fijne conclusie. Dat biedt mogelijkheden. Althans dat zou het deel van de mensheid met het zogenaamde “dirty mind” gevoel, makkelijk kunnen gaan denken. Nee, ik doel hierbij op haar houding tot de omgeving.
Wie profiteren hier dan het meeste van?Haar echtgenoot? Ja zeker wel maar niet als enige.
Het zijn de vogeltjes! Zeker deze winter. Er werd niet alleen bijgevoerd met restproducten die anders werden weggegooid. Nee, ik trof soms artikelen in mijn supermarktkarretje die ik nooit op mijn eigen bord zou terugvinden. Maar de manke Nelis uit de titel wel!
Dan wordt het tijd om de sluier over manke Nelis op te lichten. Nelis is een merel.
Een merel die een van zijn pootjes in een onmogelijke hoek heeft staan en die mijn tuin tot domicilie heeft verkozen. Manke Nelis heeft een ernstig ongeluk gehad maar houdt van kaas en van appels. Dat heeft mijn vrouw uitgevonden en daarvan heeft dus het een en ander de kassa van de Jumbo gepasseerd. En is door mij afgerekend!
Manke Nelis leefde er goed van. Zielig om te zien weliswaar, maar ook gestaag uitdijend.
Manke Nelis trad toe tot het peloton van zwerfkatten, egels en ander nachtelijke bezoekers die een welgevulde dis in mijn achtertuin vinden. Dagelijks vers aangevuld vanuit dat verzorgende karakter.
Maar nu niet meer. Spoorloos verdwenen. Niet meer te spotten. Geen culinaire bezoeken van onze Manke Nelis. Moeder natuur heeft waarschijnlijk corrigerend opgetreden.
Het spijt overigens mijn huiskatten waarschijnlijk het meest.
Die waren alle drie zijn trouwste fan.
Als Nelis zat te dineren, dan was er weinig ruimte tussen het vensterglas en die moordenaars in spé.
Nu moeten ze het doen met de standaard bonte spechten, eksters, spreeuwen, duiven, roodborstjes, heggenmussen, vinkjes, en andere luchtmachters die gefundenes fressen op mijn terras verre verkiezen boven het harde werken voor het dagelijkse maal.
En ach, de hogedrukspuit staat klaar, staat te wachten op de lente. Laarzen aan, terrasborstel er op en de cadeautjes die het beestenspul achtergelaten heeft, poetsen we wel van de tegels.
Lente, ik kan er niet op wachten.
Mijn vrouw heeft een verzorgend karakter. Dat is een fijne conclusie. Dat biedt mogelijkheden. Althans dat zou het deel van de mensheid met het zogenaamde “dirty mind” gevoel, makkelijk kunnen gaan denken. Nee, ik doel hierbij op haar houding tot de omgeving.
Wie profiteren hier dan het meeste van?Haar echtgenoot? Ja zeker wel maar niet als enige.
Het zijn de vogeltjes! Zeker deze winter. Er werd niet alleen bijgevoerd met restproducten die anders werden weggegooid. Nee, ik trof soms artikelen in mijn supermarktkarretje die ik nooit op mijn eigen bord zou terugvinden. Maar de manke Nelis uit de titel wel!
Dan wordt het tijd om de sluier over manke Nelis op te lichten. Nelis is een merel.
Een merel die een van zijn pootjes in een onmogelijke hoek heeft staan en die mijn tuin tot domicilie heeft verkozen. Manke Nelis heeft een ernstig ongeluk gehad maar houdt van kaas en van appels. Dat heeft mijn vrouw uitgevonden en daarvan heeft dus het een en ander de kassa van de Jumbo gepasseerd. En is door mij afgerekend!
Manke Nelis leefde er goed van. Zielig om te zien weliswaar, maar ook gestaag uitdijend.
Manke Nelis trad toe tot het peloton van zwerfkatten, egels en ander nachtelijke bezoekers die een welgevulde dis in mijn achtertuin vinden. Dagelijks vers aangevuld vanuit dat verzorgende karakter.
Maar nu niet meer. Spoorloos verdwenen. Niet meer te spotten. Geen culinaire bezoeken van onze Manke Nelis. Moeder natuur heeft waarschijnlijk corrigerend opgetreden.
Het spijt overigens mijn huiskatten waarschijnlijk het meest.
Die waren alle drie zijn trouwste fan.
Als Nelis zat te dineren, dan was er weinig ruimte tussen het vensterglas en die moordenaars in spé.
Nu moeten ze het doen met de standaard bonte spechten, eksters, spreeuwen, duiven, roodborstjes, heggenmussen, vinkjes, en andere luchtmachters die gefundenes fressen op mijn terras verre verkiezen boven het harde werken voor het dagelijkse maal.
En ach, de hogedrukspuit staat klaar, staat te wachten op de lente. Laarzen aan, terrasborstel er op en de cadeautjes die het beestenspul achtergelaten heeft, poetsen we wel van de tegels.
Lente, ik kan er niet op wachten.
zondag 16 januari 2011
Week 2 in Winterswijk e.o.
De wondere wereld van Sietze Bosgra
Er zijn momenten dat je een stuk tekst in de krant leest en daarna stil valt. Heb ik dat echt gelezen?
Nog een keer dan. Ja, het staat er echt!
Een soort Louis van Gaal moment. Ben jij zo stom, of ben ik zo slim?
U kent het wel.
Ik had het de afgelopen weekend met de Gelderlander. Voorwaar geen rechtse krant. Integendeel.
Tenminste, daar waar het de meerderheid der columns en redactionele stukjes betreft. Zo ook nu.
Ga liever praten met de Taliban, was de titel. Dat vroeg om lezen. Kort samengevat kwam het erop neer dat we er veel te veel geld uitgeven (150 miljard dollar jaarlijks), dat de Taliban niet bestonden (tenminste het Rode Kruis sprak over gewapende oppositie) en dat praten met diezelfde Taliban de oplossing was (een onderhandelingspartner met wie afspraken over vrede gemaakt kunnen worden).
Dat het de militaire wereld is, die nooit over Taliban spreekt, maar over Opfor (Opposing Forces) was de schrijver ontgaan.
Dat die Taliban het al eens voor het zeggen had gehad (na het vertrek van de Russen) verleidde de schrijver ook al niet tot een beoordeling van het optreden in die tijd.
Weten we nog, de waarde van vrouwen en meisjes zo’n beetje op het niveau van een ezel.
Kinderen naar school en iets leren? Ja, wezenloos murmelend in madrassa’s!
Terroristen die een verborgen kampje willen? Plek zat.
Enige eerbied en besef voor cultuurhistorie? Blaas op die beelden!
Tolerante samenleving? Zelfs een eenvoudige transistorradio was des duivels instrument.
Volgens mij een samenleving waar de schrijver zich wel thuis zou voelen. Of niet?
Maar ach, 150 miljard, das veel te duur, dus laat maar barsten en terug naar de middeleeuwen.
De schrijver was Sietze Bosgra, een ex anti apartheidsactivist!
Ja, dat kleurt de achtergrond leuk in.
Doordenkend viel mij nog een gelijke oplossing in, die dankzij de briljante redeneertrant van deze Sietse Bosgra ingevoerd kan worden. Ook in Nederland.
Politie en Justitie. Enig idee hoeveel miljard wij aan het bestrijden van misdadigers uitgeven?
Nou, ook de misdadiger bestaat niet. Net als de Taliban.
Het zijn misleidde andersdenkenden.
Daar kun je toch uitstekend afspraken mee maken. Dus we geven onze loverboys een maximaal aantal slachtoffers, onze henneptelers een maximaal aantal kilo’s, onze dieven een maximale buit.
Ga zo maar door en we besparen miljarden op justitie en politie!
Briljante man die Sietze Bosgra. Het enige wat je nodig hebt is voldoende vertrouwen in de medemens, geen aandacht voor realiteit, een links actieverleden en oh ja, een woonplaats ver weg van waar jouw ideeën in de praktijk worden gebracht!
Chris van den Bos
Er zijn momenten dat je een stuk tekst in de krant leest en daarna stil valt. Heb ik dat echt gelezen?
Nog een keer dan. Ja, het staat er echt!
Een soort Louis van Gaal moment. Ben jij zo stom, of ben ik zo slim?
U kent het wel.
Ik had het de afgelopen weekend met de Gelderlander. Voorwaar geen rechtse krant. Integendeel.
Tenminste, daar waar het de meerderheid der columns en redactionele stukjes betreft. Zo ook nu.
Ga liever praten met de Taliban, was de titel. Dat vroeg om lezen. Kort samengevat kwam het erop neer dat we er veel te veel geld uitgeven (150 miljard dollar jaarlijks), dat de Taliban niet bestonden (tenminste het Rode Kruis sprak over gewapende oppositie) en dat praten met diezelfde Taliban de oplossing was (een onderhandelingspartner met wie afspraken over vrede gemaakt kunnen worden).
Dat het de militaire wereld is, die nooit over Taliban spreekt, maar over Opfor (Opposing Forces) was de schrijver ontgaan.
Dat die Taliban het al eens voor het zeggen had gehad (na het vertrek van de Russen) verleidde de schrijver ook al niet tot een beoordeling van het optreden in die tijd.
Weten we nog, de waarde van vrouwen en meisjes zo’n beetje op het niveau van een ezel.
Kinderen naar school en iets leren? Ja, wezenloos murmelend in madrassa’s!
Terroristen die een verborgen kampje willen? Plek zat.
Enige eerbied en besef voor cultuurhistorie? Blaas op die beelden!
Tolerante samenleving? Zelfs een eenvoudige transistorradio was des duivels instrument.
Volgens mij een samenleving waar de schrijver zich wel thuis zou voelen. Of niet?
Maar ach, 150 miljard, das veel te duur, dus laat maar barsten en terug naar de middeleeuwen.
De schrijver was Sietze Bosgra, een ex anti apartheidsactivist!
Ja, dat kleurt de achtergrond leuk in.
Doordenkend viel mij nog een gelijke oplossing in, die dankzij de briljante redeneertrant van deze Sietse Bosgra ingevoerd kan worden. Ook in Nederland.
Politie en Justitie. Enig idee hoeveel miljard wij aan het bestrijden van misdadigers uitgeven?
Nou, ook de misdadiger bestaat niet. Net als de Taliban.
Het zijn misleidde andersdenkenden.
Daar kun je toch uitstekend afspraken mee maken. Dus we geven onze loverboys een maximaal aantal slachtoffers, onze henneptelers een maximaal aantal kilo’s, onze dieven een maximale buit.
Ga zo maar door en we besparen miljarden op justitie en politie!
Briljante man die Sietze Bosgra. Het enige wat je nodig hebt is voldoende vertrouwen in de medemens, geen aandacht voor realiteit, een links actieverleden en oh ja, een woonplaats ver weg van waar jouw ideeën in de praktijk worden gebracht!
Chris van den Bos
zondag 9 januari 2011
Week 50, 51 en 1 in Winterswijk e.o.
Was Don Quichot maar een liberaal geweest…
Ik wil het niet iedere keer over Job Cohen hebben. Maar hoe kan ik het vermijden. Nog vorig jaar liet de verlosser in VN optekenen dat de moslims de nieuwe joden waren. De manier waarop met moslims wordt omgegaan is te vergelijken met de behandeling van de Joden in de jaren dertig.
Treurig wordt je van die man. Eerst geloofde ik het niet. Zo’n uitspraak zal hij toch niet gedaan hebben? Maar ja, het blijkt waar te zijn. Cohen kent Amsterdam, die zal het dus wel weten. Er zullen in Amsterdam dus wel moslims in de straten achterna worden gezeten. Moslims in elkaar worden geslagen of beschimpt. En waarschijnlijk zijn er nu ook al veel “schuil moskeeën”.
Wat zat ik er naast. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat joden en homo’s door moslim jeugd werden belaagd. Dat ik niet begreep dat de bontkraag scooterjeugd joods is.
Goh wat ben ik dom! Voortaan meer opletten als de verlosser (s)preekt!
Wat mij ook opviel is de scheve verhouding in aandacht voor kindermisbruik. Al tijden rommelt het rond de katholieke kerk. Komen er telkens berichten in de pers over honderden misbruikgevallen. Terechte aandacht. Te weinig voor de slachtoffers overigens.
Maar zijn er nu al massa’s daders gearresteerd? Ik heb er niet veel van gemerkt. Een of twee in België. Daar houdt het wel mee op. En ja, een ernstige commissie Deetman. Ingesteld door de Kerk!
Dan de zaak rond de kinderdagverblijven. Ook zeer ernstig en diep ingrijpend. Maar wat een ongemeen grote aandacht krijgt dit. Wat een verschil met die “kerk gevallen”. En dat begrijp ik niet. Of eigenlijk wil ik niet begrijpen. Waarom zoveel (terechte) aandacht voor het ene. Op het “schandaalpersachtige”af en zo relatief weinig voor het andere?
Zou de macht van de Katholieke kerk tegenwoordig nog steeds zo sterk zijn? Ik hoop het niet.
Laatst werd mij nog gevraagd wat ik van de nieuwe plannen voor een missie naar Afghanistan vond. “Jij was tenslotte militair”, was de achterliggende motivatie.
Nou, ik vond er niet zoveel van. Ik schreef al eerder dat ik de eerdere terugtrekking schandalig eigenbelang van de PvdA vond. Je begint aan zoiets en dan maak je het af, of je begint er niet aan.
Iedereen die denkt dat een mind change in Afghanistan in een aantal jaren kan, is zwak begaafd.
Dat kost minstens een generatie. Als je er dat er niet voor over hebt, begin er dan niet aan!
Nu weer opleiden van analfabete politiemensen. Hopeloze missie. Zeker vanuit mijn perspectief.
Maar van alle NATO landen zijn wij wel het enige land dat in Afghanistan nu niet aanwezig is.
Daarom begrijp ik dit plan wel. Nederland heeft, dankzij de PvdA, internationaal enorme schade opgelopen. En we zijn en blijven een handelsland in een Global Economy.
Daar zullen we op de een of andere wijze het gelag voor moeten betalen.
Of door invloed (en dus inkomsten) te verliezen, of door weer in te springen. Ziedaar het dilemma.
Nog even iets mentaal kwijtraken. In Winterswijk gaat laatst een illegaal een geboorte aangeven. De ambtenaar let op, belt de vreemdelingenpolitie en de illegaal wordt opgepakt.
Tot zover niets mis, hoor ik U zeggen.
Nou, in de Raadsvergadering van december stelt de fractievoorzitter van PW hier vragen over. De verontwaardiging is in de toon te horen. Oppakken bij het aangeven van een kind!
Ik begrijp dit niet. Weer wordt een zwangerschap bewust aangegaan in een periode waarin het verzoek is afgewezen. Weer wordt onze maatschappij op die manier gechanteerd. Eindelijk doet iemand gewoon wat hij of zij moet doen en dan snappen we dit niet?
Welk deel van het woord illegaal, snapt men niet? De man stond nog gesignaleerd ook!
Laat ik mijn KISS principe nog maar eens uitleggen:
Legaal, OK, welkom. Illegaal, niet OK, oppakken en uitzetten. Simpel toch?
And now (vrij naar Monthy Python) for something completely different.
Was het niet Charlie Aptroot die vorig jaar schreef: "Windmolens draaien op subsidie”.
Was het niet Halbe Zijlstra die liet aantekenen: “Wij zijn zelfs groot voorstander van duurzaam. Het heeft namelijk niet alleen de belofte van goedkopere energie in zich, maar ook van leveringszekerheid, van onafhankelijkheid van olie- en gaslanden. Maar dat is nooit te bereiken met windenergie”.
En was het niet “mijn eigen” Mark Rutte, in debat met Pechtold, die zei: “Want u weet donders goed dat die windmolens in Nederland draaien op subsidie. Dus die moeten weg. Je moet niet doorgaan met investeren in die malle windmolens”.
Wat was (en ben) ik het met ze eens. Stoppen met die geldverslindende onzin. Maar wat lijkt dit kabinet nu te gaan doen? Toch een mega windmolenpark bij Urk. Aan wiens touwtje zitten wij vast?
Diverse commentaren lezend, lijkt het dat het kabinet dit wil, maar de VVD fractie nog tegen is.
Er is dus nog hoop. Deze week maar eens wat mailen naar het Haagse.
Overigens is het dan verrekte jammer dat er geen liberale Don Quichot rondrijdt. In Winterswijk hebben we tenslotte een heleboel paarden. Nu nog windmolens gaan bestrijden.
Daarvoor wil ik zelfs wel even Sancho Panza zijn!
Chris van den Bos
Ik wil het niet iedere keer over Job Cohen hebben. Maar hoe kan ik het vermijden. Nog vorig jaar liet de verlosser in VN optekenen dat de moslims de nieuwe joden waren. De manier waarop met moslims wordt omgegaan is te vergelijken met de behandeling van de Joden in de jaren dertig.
Treurig wordt je van die man. Eerst geloofde ik het niet. Zo’n uitspraak zal hij toch niet gedaan hebben? Maar ja, het blijkt waar te zijn. Cohen kent Amsterdam, die zal het dus wel weten. Er zullen in Amsterdam dus wel moslims in de straten achterna worden gezeten. Moslims in elkaar worden geslagen of beschimpt. En waarschijnlijk zijn er nu ook al veel “schuil moskeeën”.
Wat zat ik er naast. Laat ik nu altijd gedacht hebben dat joden en homo’s door moslim jeugd werden belaagd. Dat ik niet begreep dat de bontkraag scooterjeugd joods is.
Goh wat ben ik dom! Voortaan meer opletten als de verlosser (s)preekt!
Wat mij ook opviel is de scheve verhouding in aandacht voor kindermisbruik. Al tijden rommelt het rond de katholieke kerk. Komen er telkens berichten in de pers over honderden misbruikgevallen. Terechte aandacht. Te weinig voor de slachtoffers overigens.
Maar zijn er nu al massa’s daders gearresteerd? Ik heb er niet veel van gemerkt. Een of twee in België. Daar houdt het wel mee op. En ja, een ernstige commissie Deetman. Ingesteld door de Kerk!
Dan de zaak rond de kinderdagverblijven. Ook zeer ernstig en diep ingrijpend. Maar wat een ongemeen grote aandacht krijgt dit. Wat een verschil met die “kerk gevallen”. En dat begrijp ik niet. Of eigenlijk wil ik niet begrijpen. Waarom zoveel (terechte) aandacht voor het ene. Op het “schandaalpersachtige”af en zo relatief weinig voor het andere?
Zou de macht van de Katholieke kerk tegenwoordig nog steeds zo sterk zijn? Ik hoop het niet.
Laatst werd mij nog gevraagd wat ik van de nieuwe plannen voor een missie naar Afghanistan vond. “Jij was tenslotte militair”, was de achterliggende motivatie.
Nou, ik vond er niet zoveel van. Ik schreef al eerder dat ik de eerdere terugtrekking schandalig eigenbelang van de PvdA vond. Je begint aan zoiets en dan maak je het af, of je begint er niet aan.
Iedereen die denkt dat een mind change in Afghanistan in een aantal jaren kan, is zwak begaafd.
Dat kost minstens een generatie. Als je er dat er niet voor over hebt, begin er dan niet aan!
Nu weer opleiden van analfabete politiemensen. Hopeloze missie. Zeker vanuit mijn perspectief.
Maar van alle NATO landen zijn wij wel het enige land dat in Afghanistan nu niet aanwezig is.
Daarom begrijp ik dit plan wel. Nederland heeft, dankzij de PvdA, internationaal enorme schade opgelopen. En we zijn en blijven een handelsland in een Global Economy.
Daar zullen we op de een of andere wijze het gelag voor moeten betalen.
Of door invloed (en dus inkomsten) te verliezen, of door weer in te springen. Ziedaar het dilemma.
Nog even iets mentaal kwijtraken. In Winterswijk gaat laatst een illegaal een geboorte aangeven. De ambtenaar let op, belt de vreemdelingenpolitie en de illegaal wordt opgepakt.
Tot zover niets mis, hoor ik U zeggen.
Nou, in de Raadsvergadering van december stelt de fractievoorzitter van PW hier vragen over. De verontwaardiging is in de toon te horen. Oppakken bij het aangeven van een kind!
Ik begrijp dit niet. Weer wordt een zwangerschap bewust aangegaan in een periode waarin het verzoek is afgewezen. Weer wordt onze maatschappij op die manier gechanteerd. Eindelijk doet iemand gewoon wat hij of zij moet doen en dan snappen we dit niet?
Welk deel van het woord illegaal, snapt men niet? De man stond nog gesignaleerd ook!
Laat ik mijn KISS principe nog maar eens uitleggen:
Legaal, OK, welkom. Illegaal, niet OK, oppakken en uitzetten. Simpel toch?
And now (vrij naar Monthy Python) for something completely different.
Was het niet Charlie Aptroot die vorig jaar schreef: "Windmolens draaien op subsidie”.
Was het niet Halbe Zijlstra die liet aantekenen: “Wij zijn zelfs groot voorstander van duurzaam. Het heeft namelijk niet alleen de belofte van goedkopere energie in zich, maar ook van leveringszekerheid, van onafhankelijkheid van olie- en gaslanden. Maar dat is nooit te bereiken met windenergie”.
En was het niet “mijn eigen” Mark Rutte, in debat met Pechtold, die zei: “Want u weet donders goed dat die windmolens in Nederland draaien op subsidie. Dus die moeten weg. Je moet niet doorgaan met investeren in die malle windmolens”.
Wat was (en ben) ik het met ze eens. Stoppen met die geldverslindende onzin. Maar wat lijkt dit kabinet nu te gaan doen? Toch een mega windmolenpark bij Urk. Aan wiens touwtje zitten wij vast?
Diverse commentaren lezend, lijkt het dat het kabinet dit wil, maar de VVD fractie nog tegen is.
Er is dus nog hoop. Deze week maar eens wat mailen naar het Haagse.
Overigens is het dan verrekte jammer dat er geen liberale Don Quichot rondrijdt. In Winterswijk hebben we tenslotte een heleboel paarden. Nu nog windmolens gaan bestrijden.
Daarvoor wil ik zelfs wel even Sancho Panza zijn!
Chris van den Bos
Abonneren op:
Posts (Atom)