Week 43 in Winterswijk e.o.

Er komt altijd een dag des oordeels

Een wat Bijbelse aanhef van de wekelijkse blog. Eigenlijk had er moeten staan dagen des oordeels, maar daarover later meer.
Het is namelijk pay back time in Winterswijk.
Alleen zijn diegenen die verantwoordelijk zijn, vaak niet diegenen die betalen. Zo ook nu.
Er heerst deze dagen een nogal wat groeiende commotie.
De begroting 2011 staat op de rol.
Daarin, in die begroting, moeten wij bijna vier en een half miljoen structureel bezuinigen.
Ja, want het gaat slecht in Nederland.
Tenminste, dat is de lucht die sommigen om deze bezuinigingen willen laten opstijgen.
Nou vergeet het maar. Dat effect, die lucht komt nog.
Als deze bezuiniging onze tranche 1 is, dan komt tranche 2 er nog aan.
En erger, op tranche 3 kun je wachten. Laat mij het even uitleggen.

Ik roep al jaren dat het vorige college onverantwoordelijk met geld heeft gesmeten.
Ik kan het niet anders noemen.
Elke begroting of algemene beschouwing hebben zowel Daan, als ik daar telkens op gewezen. Vaak beriepen we ons op de duikvlucht van onze solvabiliteit.
Onzin, pavlovde de wethouder dan telkens.
Nu, het huidige ontwaken uit de Donald Duck Droom, is geheel daar aan te wijten.
De afgelopen Raad hadden we de gedeputeerde van der Kolk in de vergadering. Zij was speciaal gekomen om de provinciale zorg voor onze financiële positie te uiten. Dat was mijn kans.
Dus vroeg ik haar: “klopt het dat ons huidige exploitatietekort grotendeels te wijten is aan ons eigen uitgavenpatroon?”
En gelukkig was het antwoord eerlijk en direct: “JA"!!
Alle huidige bezuinigingen danken we grotendeels aan die verspillingzucht. Onze huidige rentelast is al hoger dan de noodzakelijke bezuinigingen. En dat bij de huidige lage rente!
Had men ons geld meer als “eigen portemonnee” gezien, we hadden dit probleem niet gehad.
Zie hier tranche 1.

Komt er dan een tranche 2? En wat is dat dan? Nu, dat is pas het effect uit de veel gehoorde stelling dat het zo slecht gaat in Nederland. Het kabinet gaat bezuinigen en wij gaan samen de trap of en af. Ofwel als Den Haag minder uitgeeft krijgen wij uit het gemeentefonds straks ook minder. Dat kan wel weer zo’n 3 miljoen structureel per jaar worden. Dat zijn pas bezuinigen die door externe oorzaken komen. Maar hoe gaan we dat dan oplossen? Weer de kaasschaaf? Dat gelooft toch niemand.
Als wij er niet in slagen onze organisatie resoluut te laten krimpen, dan gaan er straks instellingen tegen onoplosbare problemen aankijken. En, we weten het allemaal, ambtenaren ontsla je niet zomaar.
Dat gaat dus veel reparatiegeld vragen. Waar vandaan? Zeg het maar.

En komt er dan een tranche 3? Komt er dan nog een coup de grace?
Ik ben er bang voor.
Bij de vele projecten, waarvoor we zoveel hebben geleend, hoorden exploitatieplannen. Daarin stonden niet alleen de kosten maar ook de baten. Als wij bv. de Driemark of het complex Jaspers gingen ontwikkelen, kwam er zoveel grond vrij. Dat leverde dan weer zoveel miljoen op. Dat stond dan aan de batige kant. Langzamerhand bekruipt mij de angst dat ons daar (moedwillig?)een stevig rad voor de ogen is gedraaid. Dat daar opbrengsten zijn opgevoerd die compleet onrealistisch waren.
Om maar een mooi plaatje voor de Raad te krijgen.
Wie dan leeft, die dan zorgt, nietwaar?
Dat zijn straks de zogenaamde “lijken uit de kast”. De latere verrassingen die nog voor miljoenen tegenvallers zullen gaan zorgen. Als we die gaten later moeten vullen kunnen we niet anders dan weer gaan lenen. Weer hogere rentelasten dus weer verder bezuinigen.

Je zult in deze tijd maar wethouder van financiën zijn. Geef mij een baan met zo’n voorganger!
Soms is weer eens gelijk krijgen leuk, maar soms ook absoluut niet.
Chris van den Bos