Realisme of een rampenplan

Realisme of een Rampenplan?

Ik moet het kwijt, ik moet het maar van mij afschrijven.
Het regeerakkoord, het blijft maar bij mij spoken.
De inkomensafhankelijke zorgpremie daarin.
Getuigt dat van een realistische VVD concessie, of is het een liberale ziel verloochend rampenplan.
De PvdA wil dat wij nivelleren. Niet omdat er een crisis is en omdat er dus ingeleverd moet worden, nee gewoon nivelleren om het nivelleren.
Gewoon uit de veile rode filosofie dat de maatschappij uit grijze muizen dient te bestaan. Dat hard werken en vooruit komen dient te worden bestraft!

Heeft dat zin?
Een beetje kan ik daar zelfs nog wel in mee gaan. Als de (vaak links stemmende) tonnen verdienende directeuren van wooncorporaties, of publieke (VARA) omroep coryfeeën, of de Dirk Scheringa’s, de Gerrit Zalmen, de Wouter Bossen wat gaan afslanken, dan kan ik daar nog rede achter vinden.
Maar doen we dat? Schei uit! We schieten gewoon met socialistische hagel.
Het treft de leraar die na een half leven van werken en studeren eindelijk schooldirecteur is geworden.
Het treft de arbeider die zijn halve leven cursussen heeft gevolgd en nu hoofd van de planningsafdeling is geworden.
Het treft de brigadier van politie die door jarenlang studeren hoofdinspecteur heeft kunnen worden.
Kortom die PvdA wens pakt gewoon de ruggengraat van onze samenleving. Zorgt ervoor dat carrière maken steeds minder loont en de middelmaat steeds meer wordt beloond. De geest is uit de fles.
En het ergste is dat het geen enkele “rode” rotcent aan de oplossing van de crisis bijdraagt.
Nee, dan komt de PvdA voorzitter Spekman en die noemt nivelleren een “feestje”. Dan voel ik pure weerzin.

Zondag was ik het zelfs even met Roemer eens die zei, “je moet over je schaduw heen willen stappen, maar niet over je principes”.
En met dit principe dat, voor mij, een van de pilaren onder mijn VVD is, ben ik naar het congres in Lunteren geweest. In mijn deelsessie (Statenleden) werd dit gelukkig breed gedeeld. Daar heeft het flink gestormd.
Dat kan ook, dan zijn we onder elkaar. Dat doen we niet met een camera erbij, om Ferry Mingele te plezieren. Dat heeft U op de televisie dus niet gezien. Maar het was wel zo.
In de avond, in het openbare deel, heeft de partijtop mij dit trachten uit te leggen.
Want wat bleek, volgens onze premier "zijn er nog knoppen waar aan gedraaid gaat worden”. Welke knoppen vroegen we? We hoorden het niet.
Wat betekent het dan, vroegen we? We hoorden het niet.
Is er een bandbreedte, vroegen we? We hoorden het niet.
Wat hoorden we dus wel? Dat er een handtekening is gezet onder een principe waarvan we niet weten wat het gaat betekenen. En daar ben ik nog het meest van geschrokken.

Ik heb de laatste jaren al flink wat moeten incasseren.
Het verbod op ritueel slachten werd door “mijn” 1^e kamer fractie om zeep geholpen.
Defensie is in het vorig kabinet door mijn VVD definitief ter ziele gedragen, door de extra bezuinigingen.
De hypotheekrente aftrek bleek niet zo heilig voor mijn VVD te zijn.
De Grieken krijgen geen cent extra meer. Zullen we een weddenschapje afsluiten?

Ik ben mijn hele leven liberaal geweest, heb VVD gestemd, ben lid, was actief als raadslid en ben de laatste jaren Statenlid.
Loop ik nu dus weg van mijn VVD? Nee natuurlijk niet.
Kritiek moet je van binnen laten klinken. Niet van buiten.
De laatste dagen heb ik heel veel mails beantwoord om uit te dragen hoe ik er over denk en dat wij allemaal gewoon onze stem moeten laten horen. Ik geloof er heilig in dat dit anders moet.
Schade lopen we (nu al in de peilingen) sowieso op.
Verkiezingen voor gemeenteraden maart volgend jaar?  Die krijgen de klap.
Maar ik ben VVD ’er en blijf VVD ‘er.

Alleen oh jongens, gottegot wat valt het slikken mij deze dagen moeilijk!
Chris van den Bos