Week 25 in Winterswijk e.o.

Blogging on a sunny afternoon, vrij naar de Lovin Spoonful. Ik heb het al eens eerder gebruikt. Maar is deze zin ooit meer van toepassing geweest? Strak blauwe hemel, 27 graden in de schaduw, zondagmiddag, mijn eigen beschaduwd terras, gekoeld bier en een goed boek bij de hand.
Dan naar binnen om de wekelijkse blog te schrijven. Eist dat een ijzeren discipline of niet?
En, staat de blog er nu? Juist!

Twee zaken hebben mijn week gekleurd. Een lokaal en een landelijk. Eerst het Winterswijkse.
Ik maak mij steeds meer zorgen over onze gemeentelijke schuldpositie. Die is het hoogst van alle gemeentes in onze omgeving. En dan de komende investeringen in schoolgebouwen nog. Dan kunnen we die schuld alleen niet extreem verder laten stijgen door al ons “NUON geld” in te zetten.
We zijn dan de gemeente met de hoogste schuld en de enige die al haar NUON geld al kwijt is.
Wat een plezierige positie. Wat ideaal die rentelast. Elk jaar weer opnieuw. Tot in oneindigheid!
In eerdere blogs schreef ik al dat ik bezig ben de bewustwording hierover “tussen die oren” te van mijn collegae raadsleden krijgen. Ik ben nu voorzitter van de werkgroep financiën en we gaan een advies voor de Raad voorbereiden dat deze herfst behandeld zou moeten worden.
Alleen de afgelopen raadsvergadering bleek weer eens wat een lange weg er nog te gaan is.
Een raadslid van de PvdA hield een pleidooi om “niet zoveel over geld te praten” maar meer te spreken over ”wat we willen bereiken”. Alsof dat nog kan, als we bezwijken onder de schulden!
Het is echt een partij van potverteren en conservatisme. Altijd lossen we elk probleem op met de slogan “laat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen”. Of in gewoon Nederlands: “Ik wil het, dus we doen het en laat een ander het maar betalen”.
Het PvdA pleidooi werd vervolgd met een oproep voor “anti cyclisch” handelen. Op zo’n moment heb ik mijn tenen krom in de schoenen. Anti cyclisch handelen in crisistijd is mooi, maar kan alleen als daarvoor in de goede tijden ook anti cyclisch (lees gespaard) is. En laat in de vorige periode onze gemeentelijke schuld nu net geëxplodeerd zijn! Meer dan verdubbeld zijn.

Dan het landelijke. De PVV is de grootste winnaar, gevolgd door de VVD. De kleine linkse partijen hebben ook gewonnen maar veel minder. Er is duidelijk sprake van een “ruk naar rechts”.
Die duidelijke stellingname van de Nederlandse kiezer zou dus in het te formeren kabinet terug moeten kunnen worden gevonden. Dat lijkt op zijn minst een beetje democratisch.
Maar zien we dat ook? Tot nu toe niet. De variant met de PVV is op slot gezet door het CDA en, eerlijk is eerlijk, ook door de PVV zelf. Wilders wilde niet eerst apart met de VVD praten hetgeen Verhagen eiste en Mark Rutte wel wilde. Dan lok je dat zelf enigszins uit.
Dan blijft de “Oranje” variant, de combinatie van PvdA, CDA en VVD over. Maar dat wil Cohen niet. Begrijpelijk, want door de verkiezingsuitslag heeft die natuurlijk “heel wat te willen”.
Het gevolg is een advies van de informateur aan de Majesteit om twee informateurs te benoemen. Een van PvdA- en een van VVD huize. Maar wat doet de Majesteit? Die benoemt alleen een PvdA ‘er.
Nu ben ik geen Republikein. Ga ik niet worden ook.
Maar als er ooit een reden was om ons Koningshuis met onmiddellijke ingang alleen maar representatieve taken te geven, dan was het dit wel. Dat moet mij toch van het hart.
Ik vind dit een onbegrijpelijke politieke beslissing. Van een niet gekozen staatshoofd.
Nederland heeft behoefte aan een Kabinet dat knopen doorhakt. Dat durft te veranderen. Dat noodzakelijke en waarschijnlijk impopulaire maatregelen durft te nemen. En wat krijgen we een informateur van de grootste potverterende club van conservatieven die ons land kent.
De club van de wegkijkers en van de “de dader is belangrijker dan het slachtoffer” meebuigers.
Voorlopig hou ik mijn hart vast. Hoeveel verder moet onze staatschuld nog stijgen? Krijgen we nog een keer zo’n schandalig generaal pardon?
Of breekt nu eindelijk het gezond verstand eens door?
Gaan we nu eindelijk landelijk eens handelen zoals ieder verstandig ouderpaar allang doet?

Mark, paars plus? Dan liever (vrij naar Jan Carel Josephus van Speijk) de historische laatste woorden "...en een infame bestuurder worden? Dan liever de lucht in"